: بالگرد به عنوان وسيله ي پرنده داراي محدوديت هاي فرود خاصي است . اين محدوديت اكثرا\\\\\\" ناشي ازدم بلند آن مي باشد كه مانور آن را در مكان هاي كوچك با مشكل مواجه كرده است . ضمنا\\\\\\" مكانيزم حركتي به سمت جلو و عقب در بالگرد نيز بر پيچيدگي ساخت و افزايش هزينه هاي آن نيز افزوده است . در اين طرح با از بين بردن دم و نيز تغيير مكانيزم حركت به سمت هاي مختلف اين محدوديت ها اصلاح شده اند. ابداع اين مكانيزم جديد با دوبل كردن بال بلگرد ميباشد كه خلاف جهت هم چرخش مي كنند و بدين صورت گشتاور منفي موتور را حذف مي نمايد .دورزدن و نيز حركت به سمت هاي جلو و عقب بالگرد توسط بالك هايي است كه در جلو و عقب بالگرد نصب مي باشد. مقداري از هوايي كه توسط بال ها به پايين فرستاده مي شود توسط بالك ها منحرف مي گردد. وقتي بلكي كه در جلوي بالگرد تعبيه شده بسمت عقب تمايل پيدا كند ، نيروي بادي كه به پره برخورد مي كند ، بالگرد را بسمت جلو منحرف مي كند و بدين صورت بالگرد بسمت جلو حركت مي كند . به همين ترتيب بالكي كه در سمت عقب بالگرد نصب شده باعت حركت به سمت عقب مي شود . براي دور زدن نيز چند بالك بصورت متقاتع با بالك هاي عقب قرار گرفته ان كه چرخش آن ها باعث دور زدن به سمت مورد نظر مي گردد .

در اين تحقيق امكان سنجي اتصال آلياژ آلومينيم AA1100 و فولاد A441 AISI مورد بررسي قرار گرفت. در اين پژوهش جهت بررسي اثر پارامترهاي فرآيند بر روي اتصال اين دو فلز، سرعت هاي دوراني، سرعت هاي خطي. زاويه ي انحراف ها و افست هاي مختلف مورد آزمايش قرار گرفت. نتيجه ي اين بررسي ها نشان داد كه بهترين سرعت دوراني براي انجام اين اتصال در سرعت دوراني 800 دور بر دقيقه و سرعت خطي 63 ميليمتر بر دقيقه حاصل ميشود. بهينه ترين حالت زاويه ابزار 2 درجه و افست ابزار نيز به اندازه 1.3 ميليمتر درون آلومينوم بايد قرار داشته باشد. مقدار استحكام كششي نهايي بهترين اتصال ايجاد شده، 80 مگاپاسگال بود كه به اندازه 89 درصد استحكام فلز پايه ي آلومينيم مي رسيد و ازدياد طول محل اتصال نيز در حدود 4 درصد بود.