اعصاب محيطي به دلايل مختلفي از جمله سوانح رانندگي، عوامل شغلي و حرفه اي، جنگ افزارها و اثرات جانبي داروها، سموم و جراحي ها به ميزان زيادي در معرض آسيب هاي فيزيكي قرار دارند كه بسياري از اين آسيب ها منجر به ناتواني هاي جسمي و حركتي مادام العمر در افراد مي شوند. مطابق با گزارش سازمان بهداشت جهاني، سالانه حدود 360000 نفر در ايالات متحده به علت آسيب اعصاب محيطي با فلج قسمت هاي انتهايي دست ها و همچنين حدود 300000 نفر در اروپا با آسيب هاي سيستم اعصاب محيطي مواجه مي گردند. از ميان آسيب هاي مختلف سيستم اعصاب محيطي، آسيب هايي كه منجر به قطع كامل تنه يك عصب مي شوند با شديدترين عوارض همراه مي باشند و در صورت عدم انجام جراحي هاي كارآمد و فرايندهاي توان بخشي مناسب مي توانند بستري براي ناتواني هاي جسمي و حركتي مختلف را فراهم آورند. پس از ايراد آسيب به اعصاب محيطي، تحت تاثير فاكتورهاي نوروتروفيك ترشح شده توسط استروسيت ها و سلول هاي شوان و همچنين مولكول هاي موجود در ماتريكس خارج سلولي، از انتهاي پروكسيمال آكسون آسيب ديده كه هنوز با جسم سلولي در ارتباط مي باشد رشته هايي ظريف آكسوني از محل گره هاي رانويه به سمت خارج شروع به رشد مي كنند و توسط سلول هاي شوان ميلينه مي شوند. به اين فرآيند كه در انسان با سرعتي معادل 2-5 ميلي متر در روز رخ مي دهد، جوانه زني آكسوني يا Sprouting گفته مي شود و معمولا تا رسيدن آكسون تازه جوانه زده به هدفي مثل سلول هاي عصبي يا ترشحي ادامه مي يابد. بررسي امكان تسريع ميزان رشد آكسون هاي آسيب ديده و هدايت آن ها در مسير صحيح به سمت بافت هدف با استفاده از فراهم كردن مسيري تونل مانند، داراي خاصيت پيزوالكتريسيته و حمايت شونده توسط سلول هاي ترشح كننده فاكتورهاي رشد، مهمترين هدف اجراي اين طرح مي باشد. به اين منظور از داربست هاي حمايتي ساخته شده از نانوذرات اكسيد روي استفاده مي گردد. القاي امواج صوتي موجب القاي جريان الكتريسيته در داربست ها شده كه اين مساله خود به تسريع رشد جوانه هاي آكسوني كمك خواهد نمود.