آسيب تاندون و ليگامنت از جمله آسيب¬هاي بسيار شايع است. بيش از 800،000 نفر در هر سال به دنبال آسيب تاندون، رباط يا كپسول مفصلي به مراقبت¬هاي پزشكي نياز پيدا مي¬كنند. تاندون و رباط به دليل خونرساني كم و همچنين سلول كم در بافت خود قدرت ترميم ضعيفي دارند. روش معمول درمان آن¬ها به خصوص در آسيب شايع رباط صليبي قدامي جراحي است. با توجه به عوارض همراه با جراحي و نياز به برداشتن بافت پيوندي از ساير نقاط بدن اين روش با نارضايتي¬هايي همراه است. مهندسي بافت رويكرد نويني در ترميم اينگونه آسيب¬ها است. براي حفظ عملكرد بافت آسيب ديده دانستن نكاتي از جمله، فيزيولوژي طبيعي و عملكرد تاندون و رباط، ارتباط بين ساختار-عملكرد و ويزگي¬هاي مكانيكي رباط و تاندون ضروري هستند. در مهندسي بافت، داربست نقش به سزايي را در هدايت و حمايت عملكرد و حداكثر رشد سلول¬ها بر عهده دارد. داربست نانوفيبري الكتروريسي شده به دليل سطح زياد و مجموعه¬اي از منافذ سه بعدي مرتبط با يكديگر مي¬تواند به عنوان يك داربست مهندسي بافت ايده¬آل، چسبندگي و تكثير سلولي را فراهم سازد. از طرفي طراحي داربست مناسب براي اين بافت نيازمند در نظر گرفتن مقاومت مكانيكي مناسب است. جايگذاري موفقيت آميز اين بافت مديون تقليد مناسب از بافت طبيعي است تا انتظارات مد نظر برطرف شوند. استفاده از ابريشم بافته شده به عنوان داربست حمايتي، مقاومت مكانيكي مورد نياز براي هدف ترميم تاندون را فراهم خواهد ساخت. ابريشم، پروتئين فيبروزي است كه توسط كرم ابريشم ريسندگي مي¬شود و داراي پايداري گرمايي، انعطاف پذيري و قابليت حل شدن در بيشتر حلال¬هاي آبي و آلي مثل اسيدها است. در مطالعه پيش¬رو به منظور دست¬يابي به ويزگي¬هاي مطلوب زيستي و مكانيكي، محلول تركيبي از كلاژن- پلي¬يورتان بر روي داربست ابريشمي بافته شده الكتروريسي شده است به اين ترتيب كه ابريشم پس از صمغ¬زدايي به صورت لوله¬اي توخالي بافته شده تا حمايت مكانيكي داربست را تامين كند از طرفي پوشش كلاژن-پلي¬يورتان به عنوان تركيب بهبود دهنده سطحي بر روي داربست الكتروريسي شده¬اند. هدف از به كار¬گيري پلي¬يورتان در تركيب با كلاژن، افزايش دهنده ارتياط بين كلاژن و ابريشم بوده است.

سرطان از بيماري‌هاي خطرناكي است كه همواره سلامت جامعه بشري را تهديد كرده‌است. با پير شدن جمعيت جهان و تغييرات محيطي و سبك زندگي، تعداد افراد كشته شده توسط تومورهاي سرطاني هر ساله به صورت چشمگيري در حال افزايش است. به همين دليل يافتن درمان مناسب براي اين بيماري از مهمترين وظايف براي محققان حيطه پزشكي مي‌باشد. در اين خصوص، تجويز موضعي داروها در بافت تومور و رهايش طولاني مدت آن به عنوان يك رويكرد اميدواركننده براي درمان سرطان مطرح است. فرمولاسيون‌هاي ژل‌شونده درمحل به عنوان سيستم‌هاي دارورساني موضعي و رهايش كنترل‌شده براي شيمي‌درماني سرطان بسيار مورد توجه هستند. در فراورده دارويي حاضر، از انتقال فاز ناشي از تغيير دما براي ساخت يك هيدروژل تزريقي متشكل از پليمرهاي كيتوزان و پلوگزامر 407 كه حاوي نانواريتروزوم‌هاي بارگذاري شده با 5-FU هستند، استفاده شده‌است. بعد از تزريق داخل و يا اطراف توموري اين فرمولاسيون‌، حالت سل قبل از تجويز، بعد از پاسخ به تحريك در محل، به هيدروژل تبديل شده و به صورت موضعي و كنترل‌شده داروي مورد نظر را آزاد مي‌كند. فرمولاسيون پيشنهادي افزايش غلظت دارو به بيشترين مقدار در محل هدف و بيشترين فعاليت ضد توموري و همزمان كاهش سميت سيستمي دارو به كمترين مقدار را در‌ پي خواهد‌داشت. علاوه بر اين، ساختار سه بعدي هيدروژل و رهايش كنترل شده دارو از نانوذرات اريتروزوم باعث رهايش آهسته و در نتيجه مواجهه طولاني مدت دارو با بافت توموري مي‌شود. بنابراين، هيدروژل تزريقي حاصل حاوي نانواريتروزوم‌هاي بارگذاري‌شده با 5-FU، پتانسيل قابل توجهي را به‌عنوان كانديد اميدبخش براي تجويز موضعي و تقويت‌شده داروهاي شيمي‌درماني نشان مي‌دهد.