انفاركتوس ميوكارد(MI) به عنوان مهمترين عامل مرگ مير در جهان شناخته ميشود. MI در اثر گرفتگي عروق خون رسان به بافت قلب (عروق كرونري) اتفاق مي افتد و در پي آن ميليون ها سلول ماهيچه قلبي (كارديوميوسيت) از بين مي روند. بافت قلب به دليل ظرفيت پايين بازسازي، توانايي ترميم بافت آسيب ديده را نداشته و با پيامدهايي چون اتساع بطن چپ، تپش ناهماهنگ بين سلول هاي قلبي (آريتمي) و نارسايي روبرو مي شود كه در نهايت منجر به مرگ بيمار مي شود. كمبود اهدا كننده عضو و مشكلات ناشي از پيوند اعضاء امروزه مهندسي بافت را تبديل به علمي بسيار مورد توجه در بين محققين و دانشمندان كرده است. هدف اين علم ميان رشته ااي ساخت سازه اي زيستي در محيط آزمايشگاه براي ترميم و يا بهبود عملكرد بافت يا ارگان آسيب ديده در بدن انسان است. پچ قلبي عنوان سازه اي پليمري است كه در حيطه علم مهندسي بافت قلب براي ترميم و بهبود پيامدهاي ناشي از MI به كارگرفته مي شود. يكي از ويژگي هاي بنيادي بافت قلب، قابليت انتشار سيگنال¬هاي الكتريكي در اين بافت است. در حقيقت علت انقباض هماهنگ سلول هاي كارديوميوسيت جفت شدنشان از طريق همين سيگنال هاي الكتريكي است، بنابراين داربست مهندسي بافت قلب و يا پچ قلبي مي بايست به منظور هدايت و انتشار بهتر سيگنال هاي الكتريكي بين سلول هاي قلبي، داراي خاصيت هدايت الكتريكي بوده و رسانا باشند. هدف از اين اختراع ساخت پچ قلبي الكترواكتيو از كامپوزيت كلاژن نوع يك و اكسايد گرافن است. كلاژن نوع يك به عنوان فراوان ترين پروتئين ماتريس خارج سلولي بافت قلب شناخته مي شود. داربست اسفنجي كلاژن نوع يك با روش خشكايش انجمادي تهيه شده و با اكسايد گرافن به عنوان يك عضو زيست فعال و رسانا از خانواده نانومتريال هاي مشتق شده از كربن، پوشش داده خواهد شد. كامپوزيت حاصل با هدف تهيه پچ قلبي جهت درمان بيماران مبتلا به MI طراحي مي گردد.