" مغزه هاي مصنوعي جايگزيني مناسب براي مغز‌هاي كربناته و ماسه‌سنگي " مي تواند به عنوان يك محيط متخلخلِ جديد و نزديك به شرايط واقعي مخزن، مورد استفاده پژوهشگران، اساتيد و دانشجويان قرار گيرد. اين روزها به منظور بررسي و شناسايي مكانيزم هاي موجود در به كارگيري روش هاي مختلفِ ازدياد برداشت، در آزمايشگاه ها از يكسري مدل هاي شيشه ايِ شفافِ پر شده با شن و ميكرومدل شيشه اي حكاكي شده با ليرز، استفاده مي شود. از مشكلات همراه با اين مدل ها مي توان به استحكام پايين، اندازه بزرگِ حفرات و گلوگاه ها، اشاره نمود. جهت رفع و رجوعِ اين مشكلات، اجرا و به كارگيري طرحي نوين و همراه با گام ابتكاري، لازم و ضروري به نظر مي رسد. در اين راستا مي توان از ايده ساخت و به كارگيري " مغزه هاي مصنوعي جايگزيني مناسب براي مغز‌هاي كربناته و ماسه‌سنگي " بهره برد. از توانمندي هاي همراه با مدل پيشنهادي، مي توان به در برداشتن محدوده اي وسيع از تخلخل و تراوايي، تحمل فشار بالاي مخزن و نهايتا هزينه اندكِ توليد، اشاره داشت. در ارتباط با عوامل تاثيرگذار بر روي استحكام، تخلخل و تراوايي مغزه هاي مصنوعي، مي توان به جنس، سايز و چيدمان دانه ها، چگونگي سير افزايش دما و زمان ماند نمونه درون كوره اشاره داشت. چرا كه هر گونه تغيير در پارامترهاي مذكور منجر به توليد مغزه اي جديد مي شود. با توجه به قابليت طرح پيشنهادي در جهت توليد مغزه هايي با تخلخل و تراوايي نزديك به شرايط واقعي يا دور از آن، مي توان آن را گزينه مناسبي جهت جايگزيني مغزه هاي واقعي، معرفي نمود.