بيوچار بخش جامد حاصل از حرارت دادن زيست توده در شرايط عدم وجود اكسيژن مي‌باشد. هدف اصلي از توليد آن حفظ و نگهداري كربن در خاك و در نتيجه جلوگيري از افزايش بيش از پيش گازهاي گلخانه‌اي در اتمسفر است. همچنين به عنوان يك ماده افزودني به خاك بر ويژگي‌هاي خاك و در نتيجه توليد محصولات كشاورزي مؤثر است. با توجه به شرايط آتشكافت، ويژگي‌هاي بيوچار توليدي بسيار متفاوت بوده و در نتيجه تأثير آن بر خاك و توليد محصول نيز متفاوت مي‌باشد. تحقيقات انجام شده در اين زمينه عمدتاً در خاك‌هاي اسيدي بوده و در خاك‌هاي آهكي و به ويژه خاك‌هاي كشور ما كه جزء خاك‌هاي آهكي است تحقيقاتي صورت نگرفته است. با اعمال شرايط متفاوت در تبديل منابع مختلف زيست توده به بيوچار و بررسي تأثير بيوچار حاصل از كود مرغي(به عنوان شاخصي از زيست توده‌هاي مختلف مورد بررسي) بر ويژگي‌هاي شيميايي و جنبه هاي حاصلخيزي خاك و نهايتاً رشد گياه در قالب پايان‌نامه دكتري مشخص گرديد كه بيوچار توليدي در دماي 300 درجه سلسيوس، روند افزايش دماي 15 درجه سلسيوس در دقيقه و زمان ماندگاري 4 ساعت مناسب‌ترين آن براي مصرف در خاك آهكي است. كاربرد بيوچار توليد شده تحت اين شرايط در خاك آهكي، نه تنها در حفظ و نگهداري كربن در خاك مؤثر بود بلكه در بهبود ويژگي‌هاي شيميايي و حاصلخيزي خاك، افزايش فراهمي و كارآيي عناصر غذايي مورد نياز گياه و مهمتر از آن ماندگاري اثر آن در خاك و در نهايت افزايش رشد گياه بيشترين تأثير را داشت. اين امر نه تنها در كاهش مصرف كودهاي شيميايي مؤثر است بلكه به دليل ماندگاري سبب افزايش ماده آلي خاك و كاهش مصرف مواد آلي نيز مي‌شود. ذكر اين نكته ضروري است كه ماده آلي به عنوان كليد كشاورزي پايدار بوده و علي‌رغم مصرف منابع مختلف ماده آلي در اراضي كشاورزي، به دليل تجزيه سريع اثرات اين مواد در خاك طي مدت زمان كوتاهي پس از مصرف از بين مي‌رود. با تبديل ماده آلي به بيوچار به دليل ماندگاري دراز مدت آن در خاك انتظار مي‌رود افزايش ميزان ماده آلي خاك براي دراز مدت كه مورد نظر برنامه‌ريزان و سياستگذاران بخش كشاورزي نيز است محقق شود.