خلاصه اي از توصيف اختراع: اين لوله تراشه ها (شرقي، غربي، شمالي و جنوبي) با تغيير در زاويه لوله تراشه در قسمت ابتدايي آن ساخته و طراحي شده اند. بستگي به نوع نياز بيمار و شرايط بيماران و نوع عمل جراحي ميتوان نوع لوله تراشه مناسب و مخصوص آن شرايط را انتخاب كرد و ضريب ايمني و راحتي بيماران و جراحان را افزايش داد و از معايب لوله تراشه هاي سابق كه به شرح زير است مصون بود: در بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه به دليل نبود لوله تراشه شرقي- غربي بايستي براي پيشگيري از زخم فشاري در كنار لب بايد پوزيشن لوله در داخل دهان حداقل هر ۲۴ ساعت يك بار تغيير نمايد و يك گاز تا شده بين لوله تراشه و گوشه لب ها قرار گيرد تا سبب نكروز و اسكمي بافت ناحيه لب و دهان بيمار نگردد كه خود اين امر نيز به طور كامل بيمار را از صدمات وعوارض انتوباسيون طولاني مدت مصون نمي دارد. خونريزي نيز يكي ديگر از مشكلات ناشي از پوزيشن نامناسب لوله تراشه دردهان و تراشه بيمار است، خونريزي از اطراف لوله و نبض دار شدن آن دليل بر آسيب يا پاره شدن شريان بي نام توسط انتهاي لوله تراشه است. جهت جلوگيري از اين عارضه بايد پوزيشن لوله را تنظيم كرده و از لوله باريك‌تر و كوتاه‌تر استفاده نمود و در صورت بروز خونريزي سريعاً كاف را پر باد كرده و در نهايت راه حل اين مشكل، جراحي مي‌باشد. ولي در اين مدل از لوله تراشه ها نيازي به فيكس لوله تراشه در كناره لب نيست چراكه طول لوله به اندازه كافي بلند بوده و همچنين داراي پوزيشن مناسب جهت فيكس كردن در وسط دهان مي باشد . همچنين به دليل نبود لوله هاي شرقي- غربي موقعيت هايي بوجود مي ايد كه بيمار را در معرض خارج شدن اتفاقي لوله تراشه قرار مي دهند شامل ايجاد كشيدگي در لوله توسط ضربه و حركات تند و سريع سر مي باشند لذا لوله هاي ونتيلاتور بايد توسط بالش حمايت شوند تا از خم شدن و انسدادي كه توسط كشش ناشي از اتصال لوله تراشه هاي معمولي به لوله خرطومي هاي ونتيلاتور وارد مي شود جلوگيري به عمل آيد و متاسفانه اين كار نيز تضمين صد در صدي ايجاد نميكند. در اين مدل از لوله تراشه ها نيازي به وجود بالش و ساير وسايل اضافي نيست چراكه طول لوله و پوزيشن مناسبي كه لوله تراشه در دهان بيمار به خود ميگيرد سبب مي شود كه به وسايل اضافي كه در بالا به ان اشاره شد، نياز نباشد. بسياري از اعمال جراحي كه در ناحيه دهان انجام مي گيرند به دليل پوزيشن نامناسب لوله در دهان بيمار سبب عدم راحتي جراح در هنگام انجام اعمال جراحي در ناحيه دهان مي گردد. همچنين انجام اين اعمال جراحي در ناحيه دهان و پوزيشن نامناسب لوله تراشه در دهان بيمار باعث تهديد راه هوايي بيمار مي گردد. همچنين در بسياري موقع از يك كانكشن جهت اتصال لوله تراشه به ونتيلاتور يا ماشين بيهوشي استفاده مي شود كه خود اين امر به دليل افزايش در تعداد اتصالات ضريب امنيت و ايمني در ونتيلاسيون بيمار را كاهش مي دهد چراكه وجود اتصالات زياد باعث افزايش ريسك احتمال ديسكانكت شدن اين اتصالات را فراهم مي اورد. اين لوله تراشه ها با چرخش هاي 90 درجه اي و 360 درجه اي خود سبب فراهم آوردن شرايط مناسب براي انواع جراحي ها و پوزيشن هاي مختلف بيماران در شرايط مختلف مي شوند.

اين ونتيلاتور داراي يك مد تنفسي كاملاً هوشمند است كه براساس سنجش ميزان گازهاي دمي و بازدمي Co2 و O2 بيمار تعداد تنفس با حجم معين را به ريه هاي بيمار منتقل مي كند. دستگاه داراي دو حد بالا و پايين است كه سبب مي شود از بروز آلكالوز و اسيدوز بيمار جلوگيري كند و در صورتي كه سچوريشن(Co2 و Saturation O2) بيمار از اين دو حد بالاتر يا پايين تر رفت دستگاه آلارم داده و با افزايش يا كاهش تعداد تنفس، سچوريشن بيمار را در محدوده طبيعي نگه مي دارد. البته در بيماران با جراحي هاي خاص انجام گرفته از جمله لوبكتومي هاي ريه يا بيماران با شرايط متفاوت مثل همو يا نومو توراكس باز هم اين ونتيلاتور كاربرد دارد و بايستي همانطور كه ذكر شد ونتيلاتور را با شرايط خاص اين بيماران تنظيم كرد. نحوه كار دستگاه بدين صورت است كه پروپ پالس اكسي متري به انگشت بيمار و پروپ دستگاه سنجش دي اكسد كربن انتهاي بازدمي (Capnograph) به كانكشن لوله وصل مي شود و سپس مد تنفسي هوشمند غلظت اكسيژن و دي اكسد كربن خون (سچوريشن) بيمار را مي سنجد و بر اساس آن تعداد تنفس و حجم معين را به بيمار مي دهد. در اين مد تنفسي در صورتي كه بيمار به سمت آلكالوز تنفسي پيش برود مد تنفسي بطور هوشمند با كاهش دادن تعداد و يا حجم تنفس و يا هردو مورد كه بصورت دامنه يا محدوده نرمال (حداقل و حداكثر) براي بيمار تنظيم كرده ايم از آلكالوز جلوگيري مي كند و در صورتي كه بيمار دچار اسيدوز تنفسي بشود با افزايش تعداد و حجم تنفسي كه بصورت دامنه يا محدوده نرمال (حداقل و حداكثر) براي بيمار تنظيم كرده ايم از اسيدوز جلوگيري مي كند. در حقيقت اين مد تنفسي بصورت هوشمند و بر اساس اطلاعات دريافتي از پالس اكسي متري و كاپنو گراف ميزان سچوريشن اكسيژن و دي اكسد كربن را مي سنجد و براساس آن تعداد تنفس را تنظيم مي كند. مد تنفسي هوشمند برتر و بهتر از هر مد تنفسي ديگر است و فاقد هرگونه عارضه و خطري براي بيمار مي باشد.