Genu recurvatum كه به عنوان اكستنشن بيش از 5 درجه زانو در مرحله ايستادن تعريف شده است، يك اختلال شايع در عملكرد زانو است كه در بيماران مبتلا به سكته مغزي يا TBI و همچنين اختلالات مغزي حركتي مانند MS و پاركينسون وجود دارد كه منجر به بي ثباتي شديد زانو مي شود. اين مسئله حاكي از شدت عارضه جبران ناپذيري ژنوريكورواتوم روي زانو مي باشد كه نتيجه آن بروز مشكلات ارتوپديك و بدنبال آن ايجاد مشكلاتي در فعاليتهاي روزمره زندگي فرد مي شود. در مطالعات مختلف، ضعف عضلات اندام تحتاني ،ضعف عضله چهار سر ران و ضعف و اسپاسم الاستنسرها و خم كننده هاي زانو نيز از علل ايجاد ژنوريكورواتوم محسوب مي شود. به طور كلي ، پياده روي افراد مبتلا به اين اختلال بسيار كندتر از افراد عادي بوده و انتخاب سرعت آنها ناكارآمدتر مي باشد كه در سالهاي بعد، پياده روي ناكارآمد آنها منجر به خستگي و دفرميتي هاي ديگر مي شود. راه رفتن كارآمد و مؤثر يك هدف درماني مهم براي بيماران مبتلا به اين اختلال است زيرا تحرك و پويايي با استقلال عملكردي و مشاركت فرد در جامعه در ارتباط است. بدين منظور ارتزي براي درمان و كمك به راه رفتن در بيماران مبتلا به ژنوريكورواتوم يا زانوي هايپر اكستند طراحي شده است. ارتز شامل اسكلت آلومينيومي جهت استحكام، بند هاي چسبي جهت جلوگيري از حركت ارتز بر زانو، پارچه نئوپرن براي يكپارچگي محصول و حمايت از تمام جهات زانو، مخزن هوا كه در پشت زانو قرار گرفته است و قابليت افزايش و كاهش حجم توسط پمپ هوا را دارد كه در فاز ايستادن باعث حمايت زانو از خلف و جلوگيري از هايپر اكستند زانومي شود و همچنين در فاز فلكشن و نشستن با فشاري كه به انتهاي استخوان فمور و ابتداي استخوان تيبيا وارد ميكند ، سبب درمان اين عارضه در طولاني مدت مي شود ، مفصل بين دو بازو هاي كناري داراي قابليت محدوديت حركتي، گيره ها كه فنر روي آنها سوار مي شود، باعث جلوگيري از هايپر اكستند زانو و همچنين با ايجاد مقاومت در اكستنشن سبب تقويت عضلات چهار سر مي شود ، مي باشد. با توجه به نوع خاص طراحي اين اختراع و نيز كاربرد وسيعي كه بين بيماران داراي مشكلات مختلف راه رفتن كه در بالا ذكر شد، و عدم وجود نمونه ي داخلي و دارا بودن گام ابتكاري و برتري هاي ويژه نسبت به نمونه هاي خارجي، اين اختراع مي تواند داراي قابليت صنعتي شدن معرفي گردد.