يكي از عوامل مهم از كارافتادگي برخي از قطعات متحرك ماهواره ها و سيستم هاي متحرك فضايي ( مانند ۱) قفل سازي يا چفت سازي ۲) محركها، موتورها، فنرها ۳) محركها مانند آنتنها ۴) چرخهاي پايدار ساز مثل چرخهاي گشتاور و ژيروسكوپ ۵) اتصالات تلسكوپي و تيرهاي كوچك ۶) پمپهاي سوخت يا سردسازي) از بين رفتن روانكارها و به تبع آن سايش شديد قطعات متحرك آنهاست. همچنين يك ماهواره و فضاپيما مراحل و محيطهاي متفاوتي را در طول عمر كاري خود مي گذراند. از جمله اين محيطها مي توان به شرايط محيطي آزمايشها روي زمين قبل از قرار گيري در فضا، هنگام پرتاب و قرارگيري در جو با شرايط خلأ و سيكل دمايي متغيير اشاره كرد. لذا نياز است در اين موارد از پوشش هاي مقاوم به سايش خودروانكاري كه خود را با شرايط محيطي تطبيق مي دهند استفاده شود. پوششهاي نانوكامپوزيت خودروانكار از اين دسته است كه از برخي از اكسيدها و يا كاربيدهاي فلزي (به دليل مقاومت سايشي بالا)، كربن شبه الماس (به دليل تطبيق خواص با تغيير شرايط محيطي و رفتار روانكاري)، روانكارهاي جامد (به دليل كاهش ضريب اصطكاك) و يك فاز فلزي (به عنوان پيوند دهنده و نيز روانكاري در دماي بالا) تشكيل شده اند. پوشش نانوكامپوزيتي Al2O3 - DLC – MoS2 - Au از جمله پوشش هاي خودروانكاري است، كه داراي زمينه سخت آلومينا و افزودني هايي از جنس روانكار جامد MoS2 و نيز DLC و فلز طلا مي باشد. جهت لايه نشاني پوشش مذكور در اين اختراع براي اولين بار در دنيا از روش رسوب فيزيكي بخار(PVD)، با استفاده همزمان از دو منبع شامل پرتوالكتروني و مقاومتي، روي بستر فولاد ۴۴۰C استفاده شد. نتايج بررسي هاي انجام شده توسط ميكروسكوپ الكتروني روبشي، طيف سنج تفكيك انرژي و طيف سنج پراش پرتو ايكس و انجام آزمون هاي زبري سنجي، سختي سنجي، طيف سنجي رامان، طيف سنجي فوتوالكترون پرتو ايكس و سيكل حرارتي تحت خلا، نشان دهنده تشكيل پوششي مطلوب با چسبندگي و چقرمگي مناسب بر روي زيرلايه و همچنين حصول ميزان زبري و سختي به مراتب بهتر از الزامات مورد نياز براي پوشش هاي فضايي بود. در انتها نيز آزمون سايش در محيط مرطوب (هوا) و خشك (نيتروژن) به روش پين بر روي ديسك بر روي نمونه پوشش داده شده انجام شد. نتايج اين آزمون نيز بيانگر بهبود رفتار تريبولوژيكي سطح فولاد۴۴۰C پس از لايه نشاني پوشش نانوكامپوزيتي بود. به طوري كه ضريب اصطكاك زيرلايه پس اعمال پوشش، از 0/9 به 0/2 در محيط مرطوب و به 0/3 در محيط خشك كاهش يافت.

امحا اصولي پسماندهاي پزشكي نيازمند روش هايي است كه در عين حالي كه آسيب كمتري به محيط زيست مي زند ارزش افزوده داشته باشد.روش هاي موجود مثل اتوكلاو علاوه بر هزينه بر بودن، مصرف انرژي بالاتر، عدم كاهش حجم و تغيير شكل پسماند، مصرف آب بالايي را مي طلبد و نياز به فضايي براي دفن دارد. در اين اختراع از پيروليز به جاي اتوكلاو استفاده شده است. اما وجود رطوبت مانعي براي فرايند پيروليز مي باشد بنابرين از سامانه مايكرويو به عنوان پيش تصفيه استفاده شده است كه با ايجاد امواج الكترومغناطيسي حذف رطوبت جهت آماده سازي پسماند براي پيروليز را ميسر مي كند. استفاده از دستگاه دوّار پيروليز پرهزينه است و نگهداري دستگاه بعلت وجود موتور مراقبت خاصي را نياز دارد. در اين اختراع از فرايند پيروليز فاير تيوب بجاي دستگاه پرهزينه دوّار استفاده شده و انرژي مورد نياز كاهش يافته است. براي توليد روغن با ارزش حرارتي بالا نيز از پيروليز نانوكاتاليستي استفاده شده است.