اختراع حاضر در رابطه با تهيه و معرفي نانوسيال‌هاي زيست‌تخريب‌پذير پايدار مبتني بر نقاط كوانتومي گرافن در سيالات پايه سينگل آب ديونيزه شده و دوتايي مخلوط آب ديونيزه شده و اتيلن گليكول با نسبت‌هاي مختلفي حجمي 50:50 و 60:40 به عنوان بهبوددهنده خواص حرارتي سيالات مرسوم انتقال حرارت جوشش استخري تحت فشار اتمسفر مي‌باشد. انتقال حرارت جوشش استخري يك فرآيند حرارتي دو فازي است كه مقدار زيادي انرژي را در طول تغيير فاز از مايع راكد به بخار روي سطح گرم شده منتقل مي‌كند و حركت حباب‌ها در حين فرايند منجر به افزايش انتقال حرارت بدون نياز به قطعات متحرك مانند پمپ مي‌شود. استفاده از انتقال حرارت جوشش نقش مهمي در مناطق مختلف مكانيكي نظير راكتورها، موشك‌ها، تقطير، جداسازي هوا، سيستم‌هاي تبريد (هوادهي و سرمايش)، چرخه‌هاي قدرت، نيروگاه‌ها (اتمي)، مبدل‌هاي حرارتي (اواپراتورها)، بويلرها، مديريت حرارتي ماشين‌هاي پرنده، فضاپيماها و مخلوط‌هاي مهندسي شيمي دارد. خواص حرارتي محدود سيالات عامل معمولي مانند آب، اتيلن گليكول، روغن موتور، پروپان، هوا و غيره، نمي‌تواند افزايش تقاضاي انتقال حرارت را برآورده كند و بنابراين عملكرد سيستم‌هاي انتقال حرارت به طور قابل‌توجهي پايين است. نانوسيالات به عنوان يكي از جديدترين تكنيك‌هاي موثر در جامعه انتقال حرارت، از تعليق يكنواخت و پايدار ذرات جامد (در اندازه معمولاً 100-1 نانومتر) به سيالات خنك‌كننده سنتي، براي اولين بار توسط چوي و ايستمن در سال 1993 بدست آمدند. علي‌رغم ويژگي‌هاي اميدواركننده در خواص ترموفيزيكي نانوسيال‌ها و پتانسيل بالا در بهبود انتقال حرارت همرفتي، از معايبي نظير تشكيل رسوب و ناپايداري رنج مي‌برند. آماده‌سازي نانوسيالات كربني مبتني بر نقاط كوانتومي گرافن و نشاندن نافلزاتي نظير نيتروژن و گوگرد علاوه بر پايداري بالا در دراز مدت، سبب افزايش قابل‌توجه عملكرد حرارتي مشخصه‌هاي فرايند جوشش استخري نظير شار حرارتي بحراني و ضريب انتقال حرارت مي‌شود. در نتيجه استفاده از آنها در صنايع مختلف وابسته به كاهش مصرف انرژي، ابعاد تجهيزات، مشكلات زيست‌محيطي و هزينه‌هاي ساخت كمك شاياني مي‌كند.