سيكل توليد توان از حرارت چاه هاي نفت و گاز رها شده تركيب انرژي تجديدپذير و پاك زمين گرمايي با زيرساخت هاي انرژي تجديدناپذير(نفت و گاز) كشور براي توليد برق است. براي اين امكانسنجي چاه نفتي رها شده در ميدان‌هاي نفتي خوزستان مورد مطالعه قرار گرفت. ابتدا اطلاعات اوليه مربوط به خصوصيات و ويژگي هاي هندسه چاه، زمين‌شناسي منطقه و گراديان دمايي چاه جمع آوري شد. براي هر چاه يك مبدل حرارتي دو لوله ايي هم محور طراحي گرديد. مدلسازي بصورت سه بعدي و خصوصيات مربوط به زمين‌شناسي و ويژگي‌هاي ترموفيزيكي زون‌هاي زمين، دماي هر عمق از زمين و نحوه انتقال حرارت بصورت دقيق شبيه‌سازي شد. براي استفاده غيرمستقيم از انرژي منابع زمين‌گرمايي كه همان توليد الكتريسيته مي‌باشد از نتايج مدلسازي در يك نيروگاه با سيكل دومداره زمين‌گرمايي بهبود يافته كه به بهينه شد استفاده گرديد. در اين سيكل نوين طراحي شده منبع حرارتي از چاه و نفت رها شده تامين گرديده و به يك سيكل دو مداره استاندارد اضافه شده و سيكل جديدي ارائه شده است. اين سيكل ميتوان از انرژي حرارتي نهفته در عمق چاههاي نفت و گاز رها شده براي تامين برق مناطق دوردست استفاده كند .

توليد آب شيرين با استفاده از انرژي حرارتي چاه هاي نفت رها مي تواند جايگزيني براي روش هاي انرژي بر كنوني در توليد آب شيرين از آب شور باشد. استفاده از سوخت فسيلي علاوه بر پايان پذير بودن اين سوخت ها، باعث توليد آلودگي هاي زيست محيطي مي شود. با توجه به افزايش تقاضاي آب و بحران كم آبي ضروري است جايگزيني مناسب براي سوخت هاي فسيلي جهت توليد آب شيرين از آب شور ارائه گردد. انرژي هاي زمين گرمايي به دليل پايان ناپذير بودن و عدم توليد آلودگي زيست محيطي گزينه مناسبي براي جايگزيني سوخت هاي فسيلي مي باشد. لذا چاه هاي نفت و گاز رها شده با داشتن دماي ته چاه بالا مي توانند گزينه مناسبي براي تامين حرارت مورد نياز فرآيند شيرين سازي آب باشند. با عنايت به اينكه حفاري چاهها با هدف توليد نفت و گاز قبلا انجام شده است لذا براي فرآيند شيرين سازي هزينه حفاري اين چاه ها منظور نميشود بنابراين هزينه كلي توليد آب شيرين با استفاده از انرژي زمين گرمايي كاسته مي شود. در اين طرح با استفاده از يك لوله u شكل و قرار دادن آن در داخل چاه نفت رها شده، حرارت موجود در زمين به سيال موجود در لوله انتقال داده مي شود. سپس از اين سيال گرم شده براي تامين حرارت مورد نياز در سيكل آب شيرين كن به روش چند اثره استفاده مي شود.

توليد بيوگاز با استفاده از مخازن پلي اتيلني و پوشش گلخانه اي مي تواند جايگزين مناسبي براي روش هاي قديمي در توليد اين گاز باشد . استفاده از هاضم هاي نوع چيني و هندي علاوه بر اينكه نياز به مهارتي خاص براي ساخت دارند در تامين دماي مورد نياز مخلوط نيز با مشكل مواجه اند . غالبا از يك هيتر برقي و يا سوزاندن بخش عمده اي از بيوگاز توليد شده براي تامين اين دما استفاده مي گردد كه موجب كاهش راندمان سيستم مي شود. استفاده از يك پوشش گلخانه اي نه تنها موجب نگداشت دما و جلوگيري از افت ناگهاني آن مي شود، بلكه به گونه اي موثر دماي مخلوط را تا محدوده ي مزوفيليك (30 تا 36 درجه سانتيگراد) بالا مي برد كه اين ويژگي با بدست آوردن اندازه ي بهينه ي گلخانه نسبت به مخزن ميسر مي شود.

در سيستم هاي رايج در بازار، از تانك آب گرم استفاده مي شود. در تانك آب گرم حرارت قابل توجه اي به واسطه طبقه بندي و لايه لايه شدن آب گرم با دماهاي مختلف، غير قابل استحصال مي‌شود. با حذف تانك آب و ايجاد يك باتري حرارتي اين مشكل كاملا رفع مي‌شود. در اين اختراع يك كالكتور لوله خلا خورشيدي به يك باتري حرارتي متصل گرديده است. اين باتري خورشيدي با ماده متخلخل و مواد ذخيره ساز انرژي حرارتي تجهيز شده است. به دليل كم بودن ضريب انتقال حرارت ماده ذخيره ساز، استفاده از ساختار شبكه متخلخل داخل باتري حرارتي باعث افزايش سرعت انتقال حرارت و توزيع يكنواخت حرارت داخل باتري مي‌شود. بدين گونه اتلاف حرارتي حداقل، قيمت ساخت كم، امكان بهره‌مندي از سيستم خورشيدي در همه ساعات فراهم و نصب سيستم راحت خواهد بود.