در اين تحقيق ابتدا بطري آب معدني ضايعاتي آسياب گرديد و به پرك تبديل شد. پركهاي حاصله تحت واكنش گلايكوليز در حضور كاتاليزور استات منگنز و نسبت مولي متفاوت دي اتيلن گلايكول (DEG) بر محدوده ي دمايي 190 تا 210 درجه سانتي گراد و فواصل زماني متفاوت تجزيه گرديد. آزمون آناليز گروههاي انتهايي جهت تعيين ارزش هيدروكسيلي نمونه ها صورت گرفت. از روي نتايج حاصل، ميزان پيشرفت واكنش و متوسط عددي جرم مولكولي و توزيع آن، تحت آزمون كروماتوگرافي ژل تراوايي (GPC) قرار گرفتند. نمونه بهينه در مرحله گلايكوليز از مقايسه ي نتايج آزمون هاي فوق انتخاب شد. در مرحله ي بعد، نمونه ي بهينه ي بدست آمده از مرحله ي قبل با متوسط عددي وزن مولكولي Mn=650g/mol با پلي كاپرولاكتون از طريق واكنش حلقه گشا روي گروههاي انتهايي هيدروكسيل اليگومرهاي PET در دماي 150C و كاتاليزور DBTL و نسبت مولي مختلف از پلي ال / پلي كاپرولاكتون واكنش پليمريزاسيون را انجام دادند تا به به صورت محلول در حلال هاي آلي در آيند و رفتار ترموپلاستيك از خود نشان دهند. در مرحله ي بعد پلي يورتان ها از واكنش پلي استر اليگومرهاي مرحله ي قبل با هگزا متيلن دي ايزوسيانات HMDI در دماي 80C و كاتاليزور DBTL و نسبت هاي مولي مختلف از NCO/OH در مدت زمان 4 ساعت سنتز شدند. ساختار شيميايي اين پلي يورتان ها از طريق آزمون FT-IR مورد بررسي قرار گرفته است. خواص حرارتي پلي يورتان ها نيز از طريق TGA,DSC مورد بررسي قرار گرفته است. Tg اين پلي يورتان ها در محدوده ي 38/2c- تا 19/7c- قرار دارد كه بيانگر رفتار الاستومري در دماي محيط مي باشد. پلي يورتان هاي سنتز شده از ضايعات PET داراي دما تخريب بالا در محدوده ي 180C تا 210C مي باشد كه داراي خواص حرارتي مناسب هستند.