دريچه مصنوعي مكانيكي قلب مقاوم به ترومبوز در زمينه فني تجهيزات پزشكي قرار دارد، از مهمترين عوارض دريچه هاي مكانيكال موجود عوارض ترومبوامبوليك آن مي باشد كه مي تواند به صورت تشكيل لخته روي دريچه، تخريب آن، نارسايي يا تنگي شديد دريچه و آمبولي هاي سيستميك (عمدتا مغزي) تظاهر كند و به همين دليل اين دسته از بيماران نيازمند مصرف مادام العمر ضد انعقادها به ويژه Warfarin مي باشند. ميزان INR (International Normalized Ratio) مطلوب در اين بيماران متفاوت است و بايد ميزان داروي دريافتي برحسب آن تنظيم شود اما با توجه به تداخلات دارويي و غذايي زياد در كاهش يا افزايش اثر Warfarin ، غير قابل پيش بيني بودن اثر Warfarin از فردي به فرد ديگر و حتي در يك فرد در زمانهاي مختلف و تغييرات زياد INR امري دشوار بوده و افزايش INR مي تواند سبب وقوع خونريزي از نواحي مختلف بدن نظير خونريزي گوارشي و مغزي شود و كاهش آن زمينه ساز بروز عوارض ترومبوامبوليك مي گردد كه در هردو حالت مي تواند سبب تهديد حيات بيمار شود و لذا تغييرات مكرر INR قوي ترين پيشگوي مستقل كاهش ميزان بقا در بيماران داراي دريچه مكانيكي قلب است. اين طرح در نظر دارد با استفاده از فناوري نانو و خواص ريز ماده ها (Nano-material) و ايجاد پوششي با الگوي نانو (Nano-pattern) با ريز رشته هاي دي اكسيد سيليكون يا روي و دي اكسيد تيتانيوم ( TiO2 & SiO2 or ZnO Nanowires) سبب ايجاد سوپرهيدروفوبي و برقراري دو نوع سد الكتريكي و مكانيكي در خارجي ترين لايه تمام سطوح دريچه كه با جريان خون در تماس است شده و به اين ترتيب مانع تجمع سلولهاي خوني (پلاكتها، گلبولهاي قرمز و سفيد) و پروتئينها (رشته هاي فيبرين و ...) شده و از ايجاد ترومبوز جلوگيري كند به اين ترتيب از وقايع ترومبوامبوليك و نيز كلونيزاسيون باكتريها روي دريچه مصنوعي و عفونت پروتز پيشگيري شده و ديگر نيازي به مصرف ضد انعقادها نظير Warfarin نمي باشد.