خلاصه اختراع چسبندگي، اتصال غير نرمال دو پاره از بدن و از مشكلات شايع پس از اعمال جراحي شكمي است كه ممكن است منجر به دردمزمن لگني، نازايي يا انسداد روده كوچك شود. ‏درپژوهشي تركيب دو پليمر طبيعي كيتوزان و ژلاتين با نسبت هاي وزني مختلف ( ١٠٠ ‏- ٠ ‏، ٧۵ ‏- ٢۵ ‏، ۵٠ ۵٠ ‏، ٧۵-٢۵ ‏، ٠ ‏- ١٠٠ ‏) به عنوان نمونه داراي پتانسيل جهت كاربرد به عنوان ماده ممانعت كننده، مورد تحقيق برون تني، قرار گرفت. از گلوتارآلدهيد جهت ايجاد پيوند عرضي بين كيتوزان وژلاتين استفاده شد. پس از تهيه نمونه فيلم ها به روش ريختگي محلول با نسبت هاي مختلف كيتوزان و ژلاتين، خواص مختلف نمونه ها از قبيل ميزان بلورينگي، خاصيت تورم در آب ( Swelling ‏), تخريب پذيري در مجاورت آنزيم ليزوزيم( 1.5 mg/ml ‏)، تغييرات pH ‏در محلول شبيه ساز بدن(pbs‏)، خواهي مكانيكي مانند: ميزان مقاومت به پارگي وحداكثر كشش فيلم ها مورد بررسي قرار گرفت. جهت بررسي ميزان سميت سلولي نمونه ها، آزمون MTT ‏در مجاورت سلول هاي فيبروبلاست انساني انجام گرفت. در نهايت آزمون مقايسه چسبندگي سلولي جهت مقايسه ميزان چسبندگي در محيط برون تني صورت گرفت. با توجه به نتايج آزمون ها، افزايش ميزان زلاتين در نمونه ها، .افزايش ميزان تخريب و تورم فيلم ها را موجب شد. ازمون سميت سلولي نشان از عدم سميت نمونه ها با 25%كلوتارآلدهيد داشت وهمچنين نتايج آزمون چسبندگي، حاكي از كاهش چسبندگي سلولي در نمونه هايي با بيش از 75% وزني كيتوزان بود. بدين ترتيب نمونه فيلم هاي كيتوزان- ژلاتين با هرصد كيتوزان بالاترازهااز75% وزني به عنوان نمونه هاي داراي پتانسيل جهت كاربرد به عنوان ممانعت كننده ضد چسبندگي معرفي مي شوند.