قدرت در موتورهاي احتراق داخلي بنزيني بر اثر اشتعال مخلوط بنزين و هوا به وجود مي آيد. عمل احتراق پس از متراكم شدن بنزين و هوا بوسيله جرقه الكتريكي كه در بين دو الكترود شمع ايجاد مي شود آغاز مي گردد. تراكم يعني زماني كه پيستون سيلندر پر از هوا و سوخت را تحت فشار قرار داده و حجم آن كاهش مي يبابد. اين تركيب فشرده بشدت اشتعال زا است اگر اكتان سوخت ما پايين باشد اين تركيب خود به خود آتش مي گيرد و پيستون را كه هنوز به بالاترين نقطه نرسيده وسط راه و به زور رو به پايين مي برد كه اين عمل باعث كوبش خودرو مي شود. براي اين منظور ما از اكسي هيدروژن به صورت تزريق در ماينفولد هوا استفادهخ مي كنيم تا ضمن افزايش اختلاط سوخت و هوا از خودسوزي بنزين نيز جلوگيري كند.

يكي از مشكلات در موتورهاي احتراق داخلي طولاني شدن فرايند احتراق از زمان ورود مخلوط سوخت و هوا به درون سيلندر تا پايان كامل احتراق مي باشد. پس از شروع احتراق جبهه شعله به سرعت در تمام فضاي اطاق احتراق گسترش مي يابد. تا تمام مخلوط سوخت و هوا محترق شود. اين عمل احتراق سوخت در زماني حدود 0.003 ثانيه تكميل مي شود. يكي از روشها براي كاهش اين زمان افزايش سرعت اختلاط سوخت و هوا با كمك جرياني گردابي و چرخشي است. زيرا با ايجاد جريان چرخشي باعث كاهش دماي محفظه احتراق و ايجاد اختلاط بهتر و همگن سازي مخلوط سوخت و هوا مي شود. مي توان گفت كه جريان چرخشي مي تواند كل زمان احتراق را بهبود بخشد.

هيدراتهاي گازي كريستالهايي شبيه يخ مي باشند اما از لحاظ ساختاري متفاوت مي باشند. تشكيل هيدراتهاي گازي در خطوط لوله انتقال گاز باعث جلويگري از انتقال گاز و انسداد خطوط لوله مي شود. لذا بايد از تشكيل هيدارتهاي گازي جلوگيري شود زيرا هزينه هاي گرفتگي به سبب تشكيل هيدرات بالا و فرايندي طولاني مدت مي باشد. براي جلوگيري از تشكيل هيدراتهاي گازي در خطوط لوله انتقال گاز از بازدارنده هاي شيميايي استفاده مي شود اين بازدارنده ها به دو گروه بازدارنده هاي ترموديناميكي و بازدارنده هاي سينتيكي تقسيم مي شوند بازدارنده هاي سينتيكي با غلظت كم استفاده مي شود و جلوي هسته سازي و رشد كريستال هيدرات را مي گيرند. در اين طرح از يك تركيب بازدارنده هاي هيدرات غير ترموديناميكي به منظور ممانعت از رشد هيدرات استفاده شده است كه شامل 0/2% پلي وينيل متيل اتر و 2% متانول مي باشد.

قير طبيعي يك هيدروكربن طبيعي است. از لحاظ ظاهر فيزيكي و شيميايي شبيه زغال (سوخت فسيلي) و قير (محصول نفتي) است. اختلاف عمده آن با زغال، خاصيت نرم بودن و ذوب شدن، قبل از سوختن مي باشد و اختلاف اصلي آن با قير، سخت بودن و خواص مولكول هاي قطبي اش است كه به آن خاصيت ديسپرس كنندگي مي دهد. طبق تحقيقات استفاده از اين ماده در صنايع رنگ، رزين، جوهر، حفاري چاه هاي نفت (سيماني كردن چاه ها)، گل حفاري، ماسه ريخته گري، آسفالت، عايق كاري و صنايع شيميايي به اثبات رسيده است. در طرف مقابل ناخالصي هاي موجود در اين ماده ارزشمند، تحت عنوان خاكستر، از قبيل گچ، دولوميت، كربنات كلسيم، سيليس و قطعات شيلي، رسي مانع از استفاده بهينه از اين ماده مي شود . از اين رو طراحي فرآيندي براي جداسازي اين ناخالصي ها بسيار مهم مي باشد. در اين كار جدايش به روش فلوتاسيون و انحلال مورد استفاده قرار گرفت كه در نهايت منجر به حدف درصد بالايي از خاكستر شد.

پديده‌ي كاهش دراگ يك پديده‌ي شناخته شده‌ي صنعتي براي كاهش اصطكاك پوسته‌اي جريان سيالات در خطوط لوله است كه همواره در كانون توجه پژوهشگران بوده است. اين پديده به ويژه براي نفت خام و فرآورده‌هاي جانبي آن به صورت گسترده‌اي كاربرد دارد، همچنين استفاده از مواد كاهنده‌ي دراگ در جريان آب نيز به سرعت در حال افزايش است. در واقع با افزودن مقادير بسيار كم (غلظت ppm) از مواد كاهنده‌ي دراگ عوامل كاهنده‌ي دراگ (Drag Reduction Agent; DRA) به جريان در خطوط لوله، ميزان افت اصطكاك كنترل مي‌شود و در نتيجه‌ي آن مي‌توان مصرف انرژي پمپ‌هايي كه براي انتقال سيال به كار مي‌رود را كاهش داد. عوامل پليمري كاهنده‌ي دراگ بايد داراي خصوصياتي باشد كه بتواند كارايي آنها را در كاهش افت فشار يا افزايش شدت جريان بالا ببرد. برخلاف روال معمول در توليد عوامل پليمري كاهنده‌ي دراگ سوسپانسيوني، در اين اختراع به جاي خرد كردن پليمر از فرآيند انحلال كمك گرفته مي‌شود. به اين صورت كه ابتدا ماده‌ي پليمري در حلال مناسب حل شده است . شايان ذكر است كه حلال مورد نظر از خانواده هيدروكربن ها مي باشد تا پس از تشكيل DRA به راحتي در نفت خام حل شود، بعلاوه غير سمي بودن حلال نيز در اين كار مورد توجه قرار گرفته است.