سولفات كلسيم ماده اي زيست سازكار با سرعت جذب بالا است كه سال ها در محيط پزشكي و دنداني براي درمان استخوان و عيوب دنداني به كار گرفته شده است. سولفات كلسيم مي تواند به عنوان ماده مكمل، پركننده فضا و وسيله اي براي رهايش كنترل شده داروهاي خاص استفاده شود. ژيپس به شكل سولفات كلسيم دي هيدراته ( CaS042H20 ‏) از گچ پاريس، سولفات كلسيم نيمه هيدراته ( CaS04.l/2H20 ‏), سنتز مي شود. ژيپس شامل ريز ساختاري با تعداد زيادي كريتال هاي كوچك و قرار گرفته در كنار هم، محيط بسيار مناسبي براي ترميم استخوان فراهم مي كند. از طرفي استرانيسم از لحاظ شيميايي و فيزيكي شبيه كلسيم مي باشد و اين عنصر شبيه به موقعيت استخوان به طور جزئي در اسكلت و به طور ترجيحي در استخوان وجود دارد. نمك هاي استرانسيم به عنوان محرك هاي استخوان سازي و جلوكيري كننده از دوباره جذب شدن استخوان يافت شده اند. اخيرا داروهاي حاوي استرانيم براي درمان پوكي استخوان پيشنهاد شده است. همچنين، اثرات محرك سازي استرانسيم بر روي كلاژن استخواني در كشت سلولي گزارش شده اند. هدف از اين اختراع وارد كردن استرانسيم به درون سولفات كلسيم دي هيدراته (ژيپس) به منظور بهبود استخوان سازي و افزايش استحكام قطعه مورد استفاده براي درمان مي باشد. ‏در اين تحقيق، بيوسراميك هاي ژيپس حاوي استرانسيم (srژيپس) از فرايند گيرش سولفات كلسيم نيمه هيدراته تهيه شد. سولفات كلسيم نيمه هيدراته با محلول ابي نيترات استرانسيم به نسبت جامد به مايع 2g/mL ‏مخلوط شد، سپس خمير به دست آمده به درون قالب تفلني ديسكي شكل ريخته شد تا گيرش يابد. غلظت هاي متفاوتي از نيترات استرانسيم استفاده شد تا به محصول ژيپس با غلظت هاي متفاوت يون هاي حاوي استرانسيم برسيم. همچنين از آب مقطر خالص براي تهيه ژيپس عاري از يون اضافي ( sr) به عنوان نمونه كنترل استفاده شد. وقتي خميرها به طور كامل سخت شدند (گيرش يافتند)، نمونه ها از قالب بيرون آورده، چندين بار با آب مقطر شسته شد تا افزودني نيترات وارد شده احتمالي خاج و در نهايت در دماي اتاق به مدت ٢ ‏٧ ‏خشك شد. بدليل حساس بودن نمونه ها نسبت به رطوبت. آن ها را بعد از آماده سازي به منظور انجاو آناليز پراش اشعه x ‏(xrd)، بررسي ريزساختار با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي ( SEM ‏) و استحكام فشاري در دسيكاتور قرار داده شدند. ‏تركيب فازي نمونه هاي حاوي استرانسيم طبق آناليز XRD ‏ژيپس خالص بدون هيچ فاز اضافي مي باشد. استحكام فشاري نمونه هاي حاوي استرانسيم بيشتر از نمونه زيپس خالص و كلا در محدوده ۴٢ ‏- ٢٨ ‏مگا پاسكال مي باشد. درصد افت وزن نمونه ها در طي ٢١ ‏روز غوطه وري در محلول SBF 15%-5 مي باشد كه نشان دهنده جذب آهسته نمونه ها در محيط است. تصوير SEM ‏نمونه حاوي استرانسيم ساختار ژيپس خالص با كريستال هاي كوچك ميله اي شكل در هم قفل را نشان مي دهد كه محيطي مناسب براي رشد سلول هاي استخواني بر روي آن ها مي باشد و الگوي EDXA ‏مطابق آن حضور كلسيم و سولفور به عنوان عناصر اصلي ژيپس و همچنين عنصر استرانسيم وارد شده در تركيب را نشان ‏مي دهد.

اختراع مورد بحث، در واقع مرتبط با بومي سازي دانش و توليد محصولي است كه نتيجه ارتباط مستقيم علوم پزشكي و مهندسي مواد مي باشد اين اختراع در شاخه مواد زيستي (BioMaterial) قرار مي گيرد كه از علوم نوين و بسيار پيشرو در مهندسي مواد است. اين محصول كه با نام داربست آپاتيتي كشت سلول (TissueEngineering Scaffold) شناخته مي شود محملي براي رشد سلولهاي استخواني (و نه استخوان مصنوعي يا سنتز شده) را در داخل بافت بدن محيا مي سازد به گونه اي كه با ساخت اين داربست به شكل بافت استخواني تخريب شده و قرارگيري آن در بدن، سلولهاي استخواني در آن رشد نموده و در مدت معيني اين داربست در خون حل شده و استخوان بازسازي شده جاي آن را خواهد گرفت. در تهيه اين محصول بايد به نكاتي چون سازگاري آن با محيط بدن و خون، استحكام، فضاي مناسب براي رشد سلولهاي استخواني و ... توجه نمود. با به كار گيري چنين داربست هايي، مي توان به ترميم استخوان هاي آسيب ديده در تمامي بافتهاي بدن انسان پرداخت و همچنين مشكل «عدم رشد استخوان مصنوعي به همراه بافت» را مرتفع نمود.