اين محيط كشت انتخابي قادر به شناسايي و غربالگري تمامي سويه هاي ميكروبي گرم منفي داراي مقاومت به كليسيتين با حساسيت و اختصاصيت بالا مي باشد كه اميد است با توليد انبوه و با توجه به قيمت ارزان كمكي در جهت برنامه هاي كنترل مقاومت، كمك به بيماران نمايد.

بروز مقاومت هاي آنتي بيوتيكي يكي از اصلي ترين معضلات در جوامع بشري در عصر حاضر مي باشد. در حال حاضر با گسترش مقاومت هاي آنتي بيوتيكي امكان درمان بيماري هاي عفوني دچار تنگنا شده است لذا سياست هاي دولت ها به سوي كنترل مصرف انتي بيوتيك ها و كنترل بروز مقاومت هاي آنتي بيوتيكي مي باشد. كارباپنم ها آنتي بيوتيك هايي هستند كه در بسياري از عفونت هاي باكتري هاي گرم منفي به عنوان خط نهايي درمان اين عفونت ها شناخته مي شوند لذا برنامه هاي كنترل بروز مقاومت به اين آنتي بيوتيك ها نقش بسيار مهمي در كنترل عفونت هاي مقاوم به بيمارستاني در كشور داشته باشد. شناسايي سويه هاي مقاوم به كارباپنم ها از چالش هاي حاضر ميكروب شناسي مي باشد. معمولا خط اول شناسايي مقاومت بررسي با استفاده از ديسك ايميپنم و مروپنم و ارتاپنم و دوريپنم مي باشد. موسسه استانداردهاي كلينيكي آمريكا و موسسه اروپايي كنترل مقاومت حدود بروز مقاومت و پروتكل هايي براي شناسايي كارباپنماز ها ارائه داده اند وليكن در حال حاضر هيچ پروتكل مستدل براي شناسايي مقاومت ارائه نشده است و پروتكل هاي معرفي شده همچون هوچ تست زمان بر و طاقت فرسا و از سويي در برخي از اشكال مقاومت قادر به شناسايي سويه مقاوم نمي باشند. لذا در مطالعه حاضر روش مبتني بر آگار و تك مرحله اي ارائه شده است كه قادر به شناسايي اين مقاومت ها با حساسيت و اختصاصيت بالا مي باشد كه بنام پليت Carbafirm نام گذاري شده است كه اميد است با توليد انبوه و با توجه به قيمت ارزان كمكي در جهت برنامه هاي كنترل مقاومت و كمك به بيماران نمايد.

واكنش زنجيره اي پليمراز (PCR) يكي از مهمترين ابزارهاي تشخيصي ملكولي مدرن مي باشد كه ما را قادر مي سازد تا به بررسي ابعاد مختلف ملكولي يك ياخته بپردازيم (1). اين ابزار با استفاده از تكثير بخش اختصاصي ژنوم پروكاريوتي و يوكاروتي امكان تعيين گونه، نژاد و به نحوي تاريخچه ياخته را فراهم مي نمايد (1و2). از اصلي ترين اجزاء آزمون واكنش زنجيره اي پليمراز DNA مي باشد كه با استفاده از آن و تكثير بخش هاي اختصاصي آن قادر خواهيم بود تا ابعاد مختلف حياتي يك ياخته را مورد بررسي قرار دهيم (3). از ابعاد كاربردي و تشخيصي آن مي توان به تشخيص گونه، اصالت، جنسيت، ناسازگاري هاي ژنومي، موتاسيون ها، بيماري ها و تشخيص انواع عوامل عفوني حاضر در نمونه ها پرداخت (4و 5). توالي ژنومي يا همان DNA در فرآيند تشخيص با اين روش اهميت ويژه و اساسي دارد به نحوي كه وجود هرگونه مهار كننده به همراه DNA، كيفيت پايين DNA استخراج شده با توجه به شكنندگي DNA باستاني، عدم رعايت دماي استخراج و يا شرايط pH استخراج DNA نقش بسيار مهمي در يك آزمون موفق ايفاء مي نمايد (5و6). در واقع غالب روش هاي موجود استخراج DNA براي استخراج DNA از نمونه هاي بافت طبيعي و يا DNA به هم پيوسته با وزن ملكولي بالا مي باشد در حاليكه نمونه هاي باستاني غالبا حاوي DNA شكسته با وزن ملكولي پايين و به مقدار بسيار پايين و به همراه انواع مختلفي از مهار كننده هاي آزمون واكنش زنجيره اي پليمراز مي باشند( 6و 7و 8) لذا روش استخراج مناسب براي استخراج اين نوع از DNA بايد به دور از انواع محلول هاي شوينده قوي، دماهاي بالا يا پايين و بسيار حساس باشد، به خوبي بتواند حداكثر DNA ژنومي را جذب نمايد، قادر به حذف حداكثر مهاركننده هاي آزمون واكنش زنجيره اي پليمراز باشد و فارغ از مراحل متكي به حركت هاي سريع و تند باشد (9و 10). لذا در اين مطالعه ما با بررسي غلظت هاي محلولي و راجنت هاي مختلف به تعريف محلولي رسيديم تا بتوان با حداكثر محصول ژنومي و حداقل مواد مهار كننده، بتوان ژنوم را از دندان، استخوان و بازمانده اجساد بسيار كهنه جمع آوري نمود و سپس با استفاده از روش استخراج سيليكا ژل با استفاده از پروتكل تخليصي مرسوم تمامي ژنوم را جمع آوري نمود.