يكي از عيوب ايجاد شده در موتورهاي الكتريكي، غير هم محور شدن تنه روتور و شافت نسبت به محور مركزي استاتور مي باشد. تشخيص اين عيب در مراحل آغازين و همچنين در شرايط برخط (در حين كار موتور) باعث كاهش هزينه ها خواهد شد. روش هاي تشخيص ناهم محوري بين روتور و استاتور مبتني بر استفاده از متغيرهاي اندازه گيري شده از قبيل جريان، ولتاژ، ضريب توان و يا توان لحظه اي مي باشد. در اين بين طيف جريان موتور از كارآمدترين روش ها مي باشد. نا هم محوري ايستا در موتورهاي القايي سبب ايجاد هارمونيك هاي خاصي در طيف جريان مي شود كه دامنه اين هارمونيك ها با شدت عيب افزايش مي يابد. بنابراين بررسي وجود و اندازه دامنه اين هارمونيك ها وسيله تشخيص عيب و شدت آن مي باشد. ولي ايجاد اين طيف هارمونيكي در جريان موتور منوط به وجود ارتباط خاصي بين تعداد ميله هاي روتور و تعداد قطب هاي ماشين مي باشد. لذا اين روش در حالت كلي و براي هر نوع موتور القايي قابل استفاده نخواهد بود. در اين اختراع جهت تشخيص ناهم محوري ايستا از هارمونيك هايي استفاده شده است كه عامل ايجاد آن بر عدم تقارن ذاتي موجود در ميله هاي روتور و بروز خطاي ناهم محوري بوده و ايجاد آن مشروط به وجود ارتباط خاص فوق الذكر بين تعداد ميله هاي روتور و قطب ها نمي باشد. بنابراين براي هر نوع موتور القايي به لحاظ تعداد قطب و تعداد ميله هاي روتور قابل استفاده خواهد بود.