استفاده از ميدان¬هاي مغناطيسي از ديرباز تاكنون با مقاصد گوناگوني همچون ترميم زخم، ترميم استخوان شكسته، رشد استخوان، تحريك سلول¬هاي عصبي، افزايش تراواسازي غشاي سلول، غلبه بر سد خوني- مغزي و غيره، در انواع مطالعات پزشكي و بيومولكولي مورد توجه محققين قرار گرفته است. با اين حال، مرور سيستم هاي توليدكننده ميدان مغناطيسي در اين مطالعات، نشان مي دهد كه اكثرا سيستم هايي تك پيچه يا چند پيچه، با ساختار فيزيكي ثابت بوده و بنابراين ميدان مغناطيسي، خود تحرك مكاني نداشته و جهت آن به لحاظ برداري ثابت است. اما با تحقيقات انجام شده به نظر مي رسد كه متحرك سازي بردار ميدان مغناطيسي مي¬تواند اثر گذاري اين ميدان¬ها را در كاربردهاي مختلف افزون كند. علاوه بر اين، سيستم هاي مورد استفاده در مطالعات مذكور، ميدان هايي با شدت هاي نه چندان بالا به شكل سينوسي، پالسي و غيره توليد مي كنند كه نيازمند روش هايي جهت بهبود بخشي بازده درمان است. لذا براي افزايش بازده اثر، به تازگي تحريك هاي كوتاه مدت و پرشدت مانند ميدان هاي تحريك مغناطيسي مغز (TMS) مرسوم شده و اثربخشي آن در درمان و تراواپذيري نورون هاي عصبي و تراواسازي غشاهاي بيولوژيكي براي عبور انواع مولكول ها به اثبات رسيده است. در اختراع حاضر سيستمي پيشنهاد شده كه با بهره گيري از حداقل دو پيچه متحرك، امكان ايجاد ميدان مغناطيسي متغير در مكان و متغير در زمان را فراهم مي¬كند. به عبارتي ديگر ميدان مغناطيسي ضمن داشتن پويايي زماني، پويايي مكاني را نيز به همراه داشته و مي تواند شكلي چرخشي، اسپيرال، مارپيچي مخروطي و غيره را به خود اختصاص دهد. اين كار موجب افزايش سطح تاثير ميدان هاي مغناطيسي در محيط بيولوژيكي شده و امكان تحرك و جابه جايي مولكولها بر اساس ميدان الكتريكي القايي در سطح گسترده تر و متنوع تري به وجود آيد. همچنين، سيستم اختراع حاضر بسته به نوع طرح درمان، قابليت استفاده از تعداد پيچه-هاي متحرك با شكل¬هاي متنوع ( هشتي، دايره¬اي، مربعي و ....) را دارد و قادر است بصورت شبيه¬سازي كامپيوتري محل پيچه¬ها را تعيين و نوع شكل موج (سينوسي، مربعي، مثلثي، دندان اره¬اي و غيره) و شيب تغييرات متنوع ميدان در زمان را اعمال كند و پويايي فضايي- زماني ميدان مغناطيسي را بنابر طرح درمان برنامه¬ريزي كند.