هدف از اين اختراع صرفه جويي در مصرف آب در زمينه كشاورزي و باغداري است. به اين شكل كه براي هركدام از مواضع بر اساس نياز آن و با دقت بالا، آبياري صورت مي گيرد. با اين روش از فرسايش خاك و شور و قليايي شدن آن، جلوگيري مي شود. هم چنين زمين هاي كشاورزي، غرقابي و باتلاقي نمي شوند. با اين دستگاه آبياري، مي توان آسيب جوندگان را به حداقل رساند. ميزان آبياري برخلاف ساير شيوه ها، در اين روش، بدون نياز به تجهيزات الكترونيكي و سيستم هاي كامپيوتري قابل كنترل مي شود. هم چنين كليه ي مراحل بدون حضور و سركشي زياد انسان، با دقت انجام مي گيرد. ميزان استهلاك كاهش مي يابد و دخالت ابزار و انسان به حداقل مي رسد. ميزان آب به ميزان مشخص تقسيم شده و در ابتداي مسير، انباشته نمي شود و به همان ميزان به انتهاي مسير نيز مي رسد. آب از مخزن اصلي توسط پمپ با فشاري بيش از يك اتمسفر توسط شبكه اي از لوله ها و اتصالات پلي اتيلن، به مخازن كه به صورت خودكار پر و خالي مي شوند، منتقل مي شود. حجم اين مخازن بر اساس حجم مورد نياز هر نوبت آبياري محاسبه شده و تعيين مي شود. در هر نوبت آبياري هر مخزن به ميزان حجمش پر از آب مي شود و در اين هنگام ورود آب به مخزن قطع شده، دريچه خروجي آب مخزن باز شده و آب براي آبياري موضع مورد نظر خارج مي شود و بصورت قطره اي محل مورد نظر را آبياري مي كند. بعد از خالي شدن مخزن ، شناور مخزن كه مانع ورود آب شده بود، همچنان اجازه ورود آب را در يك نوبت نمي دهد و اين امر كمك مي كند تا آب، در ابتداي مسير انباشته نشود و به يك ميزان مشخص به مخزن هاي ديگر برود و حجم آنها را پر كند. اين عمل تا آخر مسير مخزن هاي حجمي ادامه دارد. بدين ترتيب از فرسايش خاك، شور و قليايي شدن آن،باتلاقي شدن زمين هاي كشاورزي، آسيب جوندگان به لوله ها و هدر رفتن آب جلوگيري مي شود.