انجام پژوهش‌هاي متعدد درحوزه بيولو‍ژي با ايجاد مدل‌هاي حيواني اهميت بسزايي در درمان بيماريهاي عصب روانشناختي‌ دارد. بررسي تغيير حافظه فضايي توسط مازهاي فعلي فقط با استفاده از علائم فضايي صورت ميگيرد پس نياز به وجود علائم فضايي و روشنايي ضرورت دارد. با توجه به اينكه حيوانات بخصوص جوندگان در داخل زمين در تاريكي و با استفاده از يكسري لندماركهاي لمسي مسيريابي ميكنند هدف اصلي ما اين است كه با ساخت دستگاه لابيرنت لمسي، علاوه برمهيا كردن حتي المقدور همان شرايط طبيعي محل اصلي زندگي حيوان تاثير عامل حسي لمس را در يادگيري فضايي بررسي كنيم. اين دستگاه داراي يك مسير پر پيچ وخم بين ورود تا خروج است. حدود 3-4 روز و روزي دوبار به حيوان اجازه داده ميشود تا مسير را ياد بگيرد. در مجاور در خروجي يك آب نوش براي جذب حيوان تشنه قرار داده ميشود. در طول مسير رسيدن به هدف در كف دستگاه از علائم مكاني لمسي مانند برآمدگيهاي شكل دار و سطوح با نقاط برآمده يا فرورفتگي هاي متعدد مانند كاغذ سمباده با ذرات درشت استفاده ميشود. در اين دستگاه حيوان تشنه مسير يافتن آب نوش را در تاريكي و با استفاده از يكسري لندماركهاي لمسي موجود در كف دستگاه ياد ميگيرد.