اين دستگاه سيستم تحريك حرارتي و لرزش كامپيوتري براي مطالعه و تسكين درد جز يكي از لوازم و دستگاه هاي پزشكي بوده كه براي اولين بار در ايران بر روي آن تحقيقات وسيعي انجام گرفته است اين دستگاه از سه قسمت اصلي تشكيل شده است كه شامل سيستم برد الكترونيكي و قسمت محفظه يا قاب مكانيكي و قسمت يورت سريال يا كامپيوتري و مانيتورينگ مي باشد. قسمت الكترونيكي شامل صفحه نمايش LCD و ميكروكنترلر و رله هاي تحريك و مدارات آنالوگ به ديجيتال و سنسورها مي باشد. بعد از اين كه سيستم تحريك توسط پارچه متصل به آن بر روي قسمتي از بدن بيمار قرار مي گيرد ابتدا سنسور دما ميزان دما را در صفحه نمايش به كاربر اعلام مي دارد سپس پزشك معال ميزان حرارتي را با استفاه از مانيتورينگ سيسم افزايش مي دهد وقتي كه دماي دستگاه از دماي نرمال بدن بالا رود فرد احساس درد را در آن نقطه احساس مي كند. سپس با فشار كليد به پزشك اعلام يم دارد كه ميزان درد احساس شده در چه حدي مي باشد سپس پزشك با استفاده از تحريك لرزشي فيبرهاي عصبي مسيرهاي انتقال درد را شناسايي كرده و سپس با تحريك فيبرهاي انتقال درد مسير سينگال دردر را محدود مي كند. استفاده از الكتريسيته براي درمان دردهاي مزمن ريشه در دوران روم باستان دارد. فيزيك دانان رومي استفاده از ماهي برقدار را براي معالجه بيماران در قرن اول تجويز كرده بودند. استفاده مدرنتر از الكتريسيته براي درمان درد از سال 1750 شروع شد در آن دوران محققان اروپايي وسيله اي مكانيكي اختراع كرده بودند كه قادر به توليد الكتريسيته ساكن بود. اختراع باطري هاي الكتروشيميايي در سال 1800 محققان را به سمت يك بهبود در درمان درد با كمك الكتريسيته سوق داد. در سال 1826 اولين كتاب راهنما براي استفاده از جريان DC برق در درمان پزشكي منتشر شد. اما استفاده از تحريك الكتريكي به علت خارج از ذهن بودن اعتبار درمان و ادعاهاي بدون دليل محققان اخير از سال 1900 به بعد كاهش چشم گيري داشت. مسئله تسهيل دردهاي مزمن با اين واقعيت كه تمام سيگنالهاي درد بدون توجه به مرجع آنها از نخاع عبور مي كند تا در مغز درك شوند تا حدي آسان مي شد. پس ايده اين بود كه به صورت جراحي، الكترودهايي را در روي نقاط مختلف روي نخاع قرار دهند وسپس با روش سعي و خطا تحريكهايي را اعمال كنند تا تركيبي از سيگنالها را پيدا كنند تا اين دردها را حذف و يا حداقل كند. اين ايده تا سالها درست جلوه مي داد اما براي اولين بار در سال 1960 انجام پذيرفت علت اين امر مشكل بودن پياده سازي اين مسئله بود چرا كه مي خواهيم درد را در ناحيه اي كه حتما از آن عبور مي كند هدف يابي كنيم پس نياز داريم كه جايي را در روي نخاع پيدا كنيم كه مربوط به يك محل مشخص از بدن و راه هاي انتقال درد آن باشد كه معمولا به عت كوچك بودن، پيدا كردن آن كار آساني نخواهد بود و از طرف ديگر هر سعي و خايي كه براي پيدا كردن آن نقطه انجام مي شود توأم با يك تحريك حسي و يا عضلاني در شخص خواهد بود. اولين سعي كلينيكي اين ايده موفقيت آميز نبود ولي با توجه به تئوري كنترل دروازه (بعدا تعريف خواهد شد) كه توسط MELZACK و WALL در سال 1965 ارائه شد آنها توانستند اولين گزارش كلينيكي خود را در رهايي از درد به وسيله تحريك مستقيم نخاع در سال 1967 منتشر كنند. پاره اي تحقيقات به منظور ارائه يك مدل براي كنترل دردهاي بعد از عمل انجام شد. يك سيستم تزريق داروي از بين برنده درد حلقه بسته با كنترل دستي براي كاهش دردهاي مزمن طراحي شد. در اين سيستم بيمار با فشار دادن يك تكمه و تعداد و زمان شار و ميزان درد را به يك واسط كامپيوتري اعلام مي كند و آن به نوبه خود يك پمپ تزريق داروي مسكن را فعال مي كند. اولين قدم در مطالعات بر روي سيستم هاي عصبي ايجاد يك درد مصنوعي است روش هاي متعددي براي ايجاد درد مصنوعي وجوئد دارد كه از آن جمله مي توان به تحريك الكتريكي، شيميايي و مكانيكي و حرارتي اشاره كرد كه از بين اين تحريك ها تحريك حرارتي به علت غيرتهاجمي بودن سرعت تكرار بالا و سادگي اعمال آن به شخص طبيعي بوده و درد ايجاد شده حائز اهميت زيادي مي باشد لذا سيستم طراحي شده يك سيستم آزمايشگاهي مي باشد كه در مراكز مربوط به فيزيولوژي و نروفيزيولوژي براي مطالعه و تسكين درد طراحي شده است از كاربردهاي آن مي توان در بيماري هاي قطع نخاع و سرطاني ها كه از درد رنج مي برند مورد استفاده قرار گيرد.