نوآوري حاضر مربوط به توسعه يك كامپوزيت پلاستيكي قابل بازيافت خودكار به كمك ميدان مغناطيسي و با قابليت زيست تخريب پذير نوري در صنعت بسته بندي و فرآيند توليد آن مي پردازد. حضور ذرات مغناطيسي پراكنده در ماتريكس پليمري و يا متمركز شده در يك يا چند نقطه آن باعث ايجاد امكان بازيافت پليمرهاي سنتزي با سرعت و دقت بيش تري در فرآيند تفكيك زباله مي شوند و به تبع از آن امكان جداسازي اين كامپوزيت هاي پلاستيكي به صورت اتوماتيك به كمك آهن ربا در خطوط بازيافت پسماند شهري فراهم مي شود. علاوه بر اين به دليل حضور همزمان مغناطيسي و فوتوكاتاليست، ضمن كاهش گاف انرژي (Band gap) اين امكان را فراهم مي كند همزمان امكان جذب امواج ماوراء بنفش و طول موج هاي مرئي نورخوشيد فراهم شود به اين ترتيب اگر به هر دليلي اين كامپوزيت پلاستيكي بازيافت نشود و در محيط زيست رها شود با سرعت بيش تري نسبت به پلاستيك هاي معمولي تخريب شود