در اين اختراع، سيستمي ارائه شده است كه مي تواند جهت سنجش مزاج بر اساس طب ايراني بكار گرفته شود. در اين سيستم يك دستگاه سنجش مشخصات نبض و يك دوربين ترموگرافي جهت بررسي مشخصات مزاجي فرد مورد استفاده قرار مي گيرد. دستگاه نبض شامل هفت سنسور ضربه در طول و عرض مچ (طبق روش نبض گيري طب ايراني) و يك سنسور نوري جهت پلتيسموگرافي سرانگشت و يك سنسور فشار جهت اندازه گيري فشار وارد بر مچ مي باشد. همچنين دستگاه جهت كنترل فشار داخل كاف داراي يك پمپ دمنده، يك شير تخليه و يك شير اطمينان مي باشد. قسمتي از الگوريتم دستگاه شامل پيش پردازش و استخراج اجناس دهگانه نبض (طبق تعريف طب ايراني) مي باشد. اين ويژگيها به همراه كل سيگنالهاي بدست آمده و استفاده از شبكه عصبي كانولوشنال CNN، افراد را بر اساس مشخصات نبضشان طبقه بندي مي نمايد. در اين سيستم از يك دوربين ترموگرافي جهت اخذ تصوير از محل مچ دست (ملمس در طب ايراني)، پشت دست و صورت استفاده مي شود. از تصاوير اخذ شده پس از پيش پردازش، تعدادي ويژگيهاي دمائي و توزيع حرارتي از هر ناحيه استخراج مي شود. خروجي دستگاه سنجش نبض كه حاوي سيگنالهاي نبض هفت نقطه مچ و سرانگشت دست است همراه با تصاوير حرارتي دست و صورت، تحليل مي شوند و نهايتاً تخميني از مشخصات مزاجي فرد و اجناس نبض (طبق تعريف طب ايراني) ارائه مي گردد.

سنجش شاخص هاي ماكروسكوپيك كل حجم ادرار صبحگاهي بيمار به ويژه رنگ، كدورت ، قوام و دما براي متخصصين طب ايراني ارزش بالايي در تشخيص بيماري ها دارد. اما امروزه نمونه هاي ادرار در آزمايشگاههاي تخصصي به شيوه متفاوتي از طب ايراني (به روش ميكروسكوپي و با حجم كم ادرار) سنجيده مي شود. در نتيجه ساخت ابزاري براي سنجش شاخص هاب فوق الذكر بر مبناي طب ايراني از نيازهاي ضروري متخصصين اين حوزه مي باشد. در همين راستا دستگاهي طراحي شد كه بتواند با سنسورهاي مادون قرمز و نوري ، ظرف ابداعي و الگوريتم هاي برنامه نويسي شاخص هاي چهارگانه فوق را به شيوه اي استاندارد و بر اساس مباني طب ايراني براي هر فرد بصورت كاملا اتوماتيك و غيرتهاجمي بسنجد.