امروزه زخم پوش ها يا پانسمان هاي تجاري مختلف، توسعه يافته و به بازار معرفي شده اند. اما تنوع آن¬ها، انتخاب نوع مناسب را سخت مي كند. اگر چه از مهم¬ترين دلايل استفاده از زخم پوش، محافظت از زخم در برابر آلودگي و جلوگيري از عفونت است، اما در حقيقت، هدف اصلي استفاده از آن، سرعت بخشيدن به روند ترميم زخم است. مهندسي بافت پوست با بكارگيري داربست هاي زيست سازگار، سلول هاي مناسب و مولكول هاي تسريع كننده ترميم، شرايط لازم براي ايجاد مجدد بافت پوست را فراهم مي كند. يكي از روش هاي رايج توليد زخم پوش الكتروريسي مي باشد.الكتروريسي فرآيندي جهت توليد انواع نانوالياف و ميكروالياف از محلول‌هاي پليمري، سراميكي يا محلول‌هاي كامپوزيتي متشكل از پليمر- نانوذرات و همچنين مذاب‌هاي به شمار مي رود. در روش الكتروريسي هم از مذاب و هم از محلول پليمري مي‌توان استفاده كرد. استفاده از ژلان گام به عنوان يك پليمر طبيعي كه زيست سازگاري مناسبي در برابر سلول¬هاي فيبروبلاست پوستي از خود نشان مي دهد و پتانسيل استفاده به عنوان ماتريس، براي ترميم و بازسازي انواع وسيعي از بافت و ارگان را دارد. يكي ديگر از پليمرهاي رايج در زخم پوش ها پلي كاپرولاكتون است كه به دليل ويژگي زيست تخريب پذيري به طور گسترده اي براي حوزه هاي مختلف بازسازي بافت و ترميم زخم مطالعه شده است. يكي از چالش هاي مهندسي بافت و ديگر روش هاي تهاجمي در درمان پوست، ايجاد عفونت مي باشد؛ لذا به نظر مي رسد توليد زخم پوشي كه حاوي داروهايي با خواص ضد باكتريايي و بازسازي كننده باشد، مي¬تواند باعث حل اين مشكلات شود و ترميم پوست به روش مهندسي بافت را، به طور چشم گيري افزايش دهد. با اضافه كردن دارويي مثل پنتوكسي فيلين كه يك مشتق گزانتيني است كه سبب تعديل و يا مهار عملكرد فاكتورهاي التهابي، كاهش ويسكوزيته خون، بهبود جريان خون محيطي و افزايش اكسيژن رساني به بافت ها مي¬گردد. لذا وجود آن در زخم پوش، موثر خواهد بود.