نرخ آبگيري بيش از اندازه طي دياليز، حجم خون و برون ده قلبي بيمار را كاهش مي دهد. به دنبال اين روند سيستم سمپاتيك فرمان تنگ شدن عروق را مي دهد تا خون مورد نياز به تمام ارگان ها برسد . با تنگ شدن عروق امكان تبادل دما از طريق پوست با محيط بيرون كاهش يافته و دماي مركزي بدن زياد مي شود. با گذر دماي بدن از حد آستانه عروق منبسط مي شوند تا با افزايش جريان خون محيطي ، حرارت اضافي را از بدن خارج كنند. حجم خون موجود در رگ ها با گشادشدن عروق كاهش يافته و همين امر افت فشارخون حين دياليز را تشديد مي كند. در حدود 20-30% از جلسات دياليز اين افت فشار خون مشاهده مي شود. اگر بتوان روند افزايش دما در حين دياليز را متوقف كرده و يا با ايجاد هيپوترمي كنترل شده معكوس كرد، امكان رخ داد افت فشار خون را بدون تغيير ميزان آبگيري و مدت زمان دياليز، مي توان كاهش داد. دستگاه ساخته شده اين امكان را دارد كه با پايش پيوسته دماي بدن بيمار، دماي خون تصفيه شده اي كه به بيمار تزريق مي شود و سيگنال فتوپلتيسموگرافي، درجه حرارت بدن را حين دياليز متناسب با عملكرد سيستم قلبي به گونه اي كنترل كند كه بيمار شرايط هموديناميكي بهتر از جمله سطح فشارخون بالاتر ، داشته باشد.