شيل¬ها تمايل زيادي براي متورم شدن در اثر تماس با گل حفاري پايه آبي دارند؛ تورم شيل باعث ايجاد مشكلات زيادي در حين عمليات حفاري مي¬شود. سيالات پايه روغني، بازده خوبي در مقابل شيل¬ها دارند و تورم شيل را كنترل مي¬كنند؛ اما، به علت هزينه زياد و مشكلات محيط زيستي كه ايجاد مي¬كنند، استفاده از اين نوع سيالات براي كنترل شيل محدود شده است. بنابراين، طراحي و ساخت يك گل حفاري پايه آبي با عملكردي مشابه عملكرد گل¬هاي حفاري پايه روغني، يكي از موضوعات و چالش¬هاي اصلي و به روز در صنعت حفاري مي¬باشد. امروزه براي رسيدن به اين هدف، پايدار كننده¬هاي شيل به گل¬هاي پايه آبي افزوده مي¬شوند تا توسط مكانيزم¬هاي مختلف شيل را پايدار كنند. معايب عمده اين پايداركننده¬ها سمي بودن، هزينه بالا و خواص رئولوژيكي اين افزودني¬ها مي¬باشد. به همين دليل، بر اساس تحقيقات و آزمايش¬هاي انجام شده، يك ماده جديد براي كنترل پايداري شيل معرفي كرده¬ايم كه بازدارنده جديد ارائه شده، مشكلات مذكور را نداشته، شيل را به خوبي كنترل كرده و مي¬تواند باعث كاهش مشكلات حفاري در سازند¬هاي شيلي شود.

در اين طرح كربن دي سولفيد از واكنش بين گاز طبيعي (گاز شهري) و پودر گوگرد بر روي بستر كربن تهيه مي شود. نوآوري طرح در استفاده از بستر كربن مي باشد كه هم قابليت جذب بالاي گاز طبيعي را دارد و هم قابليت واكنش با گوگرد و تبديل شدن به كربن دي سولفيد. لذا استفاده از كربن به عنوان سطح انجام واكنش دو منظوره مي باشد (هم باعث جذب بالا و آسان گاز طبيعي روي آن و هم واكنش با گوگرد و توليد كربن دي سولفيد)