هالوژن ها از عناصر جدول تناوبي هستند عناصر اين گروه به ترتيب عبارتند از فلوئور F كلر CL برم Br يد I استاتين At با فلزات ميل تركيبي شديد دارند و مولكول حاصل از آن ها اغلب خصلت يوني دارد مثل: NacL,NaF و ... فلزات قلياي خاكي مانند منيزيم در طي واكنش شيميايي قادر به از دست دادن 2 الكترون مي باشد. هالوژني مانند كلر كه مي تواند در نمك طعام NaCL به طور فراوان باشد نسبتا واكنش پذير است و بر خلاف فلزات قليايي خاكي هالوژن ها تمايل به بدست آوردن الكترون دارند و آن ها به عنوان اكسيد كننده عمل مي كنند در آنود آب نمك (الكتروليت) به آرامي منيزيم را حل كرده و توليد يون هاي هيدروژن در كاتد مي كند يعني به عبارتي واكنش خوردگي به موجب در تماس بودن فلز منيزيم با آب نمك به وجود مي آيد كه اكسايش آنود را موجب مي گردد در اصل اكسايش را از دست دادن الكترون گويند و كاهش را به دست آوردن الكترون مي گويند كه فرايند كاهش نيز در كاتود انجام مي شود و واكنش كلي آنود منيزيم به صورت زير خواهد بود. در كاتود كه الكترود اكسيژن مي باشد واكنش آن تا حد زيادي از هادي الكترونيكي و الكتروليت به كار رفته متاثر مي شود چون اين الكترود صرفا در منطقه اي واكنش نشان مي دهد كه فازهاي جامد مايع و گاز به هم مي رسند ساختمان الكترود اكسيژن طوري طراحي مي شود تا نسبت فصل مشترك هاي بين اين فارزها را به حداكثر برساند براي اين كار مي توان از كربن متخلخل استفاده نمود. خلل هاي موجود در كربن و گرافيت متخلخل در معرض محلول الكتروليت و نيز هوا قرار مي گيرند و جهت جلوگيري از سرريز و سرانجام نشت محلول الكتروليت سطوح الكترودي كه در معرض هوا قرار دارند با استفاده از موم پارافين يا پليمر مصنوعي به يك پوشش دافع آب آغشته مي شوند بايد توجه نمود كه در صورتي كه به جاي هوا از اكسيژن استفاده شود اين نوع الكترودهاي اكسيژني قادر به عبور جريان هاي بسيار بيشتري خواهند بود.