‏اين اختراع، يعني دستگاه استخراج فاز جامد متشكل از سرنگ شيشه اي ١٠ ‏ميلي ليتري مي باشد، كه درون آن را با ١٠٠ ‏ميلي گرم از جاذب يا همان نانولوله هاي كربني پر مي نماييم. از د‏و ديسك فولادي كه با ليزر متخلخل شده اند و پنبه براي نگهداري جاذب استفاده مي نماييم. بدين صورت كه ابتدا مقداري پنبه در ته سرنگ جاي ‏داده شده و يكي از صفحات فولادي روي آن قرار داده مي شود، سپس نانولوله ها به سرنگ وارد شده و بدنبال آن ‏صفحه فولادي دوم و مقدار ديگري پنبه قرار داده مي شود. نمونه آبي حاوي سفكسيم به درون سرنگ تزريق مي گردد و سفكسيم بر سطح جاذب جذب شده و محلول عاري از آنتي بيوتيك از سرنگ خاج شده و مورد آناليز قرار مي گيرد. سپس حلال مناسب ، -تترابوتيل ‏آمونيوم هيدروكسيد/ استونيتريل (3:1 ‏)- در حجمي به مراتب كمتر از حجم نمونه وارد سرنگ شده و در تماس با نانولوله و آنتي بيوتيك قرار مي گيرد و با حل آنتي بيوتيك سفكسيم در خود موجب تغليظ آن شده و سپس حلال حاوي سفكسيم نيز بعد ار خروج از دستگاه مورد آناليز قرار داده مي شود.

در اين اختراع روشي جهت احيا و فعال كردن مجدد نانو ذرات Tio2 نشانده شده بر جداره داخلي راكتور رنگبري ارايه گرديده است بر طبق اين روش جداره هايي كه فعاليت فوتوكاتاليستي آنها كاهش يافته و اثر چنداني بر رنگبر ندارند را در مجاورت مقدار معيني آب در شرايط جوش قرار داده و به آنها حرارت داده مي شود زمان تقريبي قرارگير نمونه در معرض آب جوش 90 دقيقه است و آب بايد تمامي سطح را پوشانده باشد. آزمايشها نشان مي دهند كه اگر اين زمان افزايش يابد به همان اندازه فعاليت فوتوكاتاليستي نانو ذرات نيزافزايش مي يابد سطح فتوكاتاليست پس از طي مدت زمان لازم جهت احيا از مجاورت آب خارج گرديده و خشك مي شود هر چه رطوبت باقي مانده در صفحات كمتر باشد بازده فرايند اكسيداسيون نوري بيشتر خواهد بود.