فيبروئيدها از نگراني هاي مهم در روند مراقبت بهداشتي زنان هستند، چون شايع ترين انديكاسيون براي انجام هيستركتومي محسوب مي شوند. فيبروئيدها،تومورهاي منوكلونال و خوش خيم سلول هاي عضله صاف ميومتر هستند. ميزان بروز فيبروئيد در 35 سالگي 40% و در 50 سالگي تقريبا 70% است. فيبروئيدها تقريبا هرگز باعث مرگ نمي شوند،اما ممكن است سبب ايجاد موربيديته شوند و بر كيفيت زندگي تاثير چشمگيري اعمال كنند.وجود فيبروئيدهاي زير مخاطي سبب كاهش ميزان باروري و خارج كردن آنها سبب افزايش ميزان باروري مي شود. به علاوه تعدادي از نقايص اسپوراديك دستگاه تناسلي-ادراري وجود دارند كه از امبريوژنز غير طبيعي ناشي مي شوند.نقايص جدي،اغلب سبب مشكلات قابل توجه جنيني و مادري مي شوند .در حال حاضر در معاينه لگني،بر اساس كشف رحم بزرگ ،داراي شكل نامنظم، سفت و غير حساس، فيبروئيد هاي زير سروزي و داخل جداري نسبتا بزرگ تشخيص داده مي شود.شواهدي وجود ندارد كه نشان بدهند معاينه لگن،سبب افزايش تشخيص زودهنگام يا كاهش مرگ و مير مرتبط با سرطان تخمدان مي شود.تشخيص قطعي فيبروئيدهاي زيرمخاطي اغلب مستلزم سونوگرافي انفوزيون سالين، هيستروسكوپي ويا تصويربرداري با رزونانس مغناطيسي است.

وضع حمل كه به معني به دنيا آوردن كودك است،مستلزم تغيير و تحولات متعددي در عملكرد رحم و سرويكس است.چند ساعت آخر حاملگي انسان،با انقباضات رحمي كه سبب اتساع سرويكس و راندن جنين به مجراي زايمان مي شوند،همراه است.در پاسخ به اين انقباضات،سگمان تحتاني نرم و سرويكس متسع مي شوند و در نتيجه ،لوله اي بسيار متسع را مي سازند كه ديواره نازكي دارد و از طريق آن جنين به خارج هدايت مي شود. اندازه گيري جايگاه سر جنين جهت تعيين ميزان پيشرفت زايمان و بررسي روند ليبر ضروري مي باشد. در حال حاضر اندازه گيري جايگاه سر جنين با انگشت فرد معاينه كننده انجام مي گيرد كه اين اندازه گيري كاملا subjective بوده و از فردي به فرد ديگر متفاوت است. استفاده از ابزاري كه در عين بي خطري ، ساده و كم هزينه بوده وقابل استريل باشد و در ضمن قادر باشد جايگاه سر جنين را با دقت تعيين نمايد ضروري به نظر مي رسد. با قرار دادن اين دستگاه در ست زايمان تشخيص صحيح جايگاه سر جنين امكان پذير شده و بنابراين از طولاني شدن مرحله اول ليبر جلوگيري مي شود.