در سال‌هاي اخير، استفاده از پلاسما سرد براي حذف و يا تجزيه كامل تركيبات آلي خطرناك و باكتري‌هاي بيماري‌زا در هوا، آب و فاضلاب رشد و توسعه پيدا كرده است. با وجود مزاياي بالقوه مختلف تكنيك پلاسما غيرحرارتي، مطالعات در مورد ارزيابي تخريب آلاينده‌ها از منابع آب با استفاده از فناوري پلاسما بسيار اندك است و در بسياري از اين مطالعات صرفاً در مقياس ناپيوسته انجام‌ شده است. اگرچه راكتورهاي جريان ناپيوسته نتايج اميدواركننده‌اي داشته‌اند، اما براي مقادير زيادي آلاينده كارايي ندارند. معمولاً راكتورهاي متداول مورد استفاده از گونه‌هاي فعال توليدشده به‌طور مؤثر استفاده نمي‌كنند، زيرا اين اكسيدكننده‌ها عمر بسيار كوتاهي دارند و ممكن است نتوانند به داخل محلول آبي نفوذ و آلاينده‌ها را تجزيه كنند. از اين‌رو، آلاينده‌هاي موجود در قسمت عميق‌تر آب ممكن است به درستي تصفيه نشوند. بنابراين طراحي هندسه راكتور بايد به‌گونه‌اي باشد كه تا حد امكان از انرژي و سطح تماس پلاسما و آلاينده در يك مقدار انرژي ورودي معين به ميزان استفاده گردد. تركيب پلاسماي سرد با ساير روش‌هاي تصفيه به‌طور فزاينده‌اي به منظور دستيابي به هزينه‌هاي انرژي كمتر و حذف بيشتر آلاينده‌ها مورد توجه گرفته است. لذا طرح حاضر، يك راكتور تلفيقي پلاسما تخليه سد دي الكتريك(DBD) از نوع آبشاري، لامپ UV و كاتاليست با هدف حداكثر استفاده از انرژي و سطح تماس پلاسما و آلاينده مي‌باشد.