چسب پلي يورتاني جهت چسباندن لاستيك به فلز (جزء پرايمر و جزء چسب) اين اختراع در دسته اصلي مواد پليمري ، زير دسته چسب ها و زير دسته دوم چسب هاي پلي يورتاني قرار دارد. پيوند لاستيك به فلز در اواسط قرن 19 هنگام پختلاستيك طبيعي در قالب برنجي به طور اتفاقي كشف شد. اين فرآيند امروزه نيز پايه و اساس بيشتر پيوند¬هاي لاستيك به فلز مي‌باشد. كاربردهاي فراوان اين مواد مركب مخصوصاً در صنعت خودرو به دليل خاصيت لرزه گيري در قرن بيستم از اواخر سال 1930 ، باعث گسترش اين صنعت گرديد. در بسياري از كاربردها لازم است كه لاستيك در پيوند به يك سطح فلزي قرار گيرد تا از نظر مقاومتي قابل اطمينان تر باشد. پيوند لاستيك و فلز به دو صورت فيزيكي و شيميايي انجام مي‌گيرد. از اين رو جهت دست يابي به يك پيوند پايدار و مقاوم ، آماده سازي مكانيكي و تميز كاري شيميايي سطحي كه قرار است لاستيك در تماس با آن قرار گيرد بسيار مورد توجه مي‌باشد. همچنين عوامل پيوندي كه در آميزه لاستيك استفاده مي‌گردند، در چسبندگي بسيار موثر عمل مي‌كنند اما آنچه كاربرد بيشتري دارد استفاده از يك لايه آستر (چسب) روي سطح فلز آماده سازي شده قبل از پخت لاستيك مي‌باشد. اين چسب علاوه بر قدرت پيوند به لاستيك بايد پيوند خوبي با فلز نيز ايجاد نمايد.چسب حاضر با استفاده از عامل هاي اتصال دهنده سيلاني جهت اتصال لاستيك به فلز طراحي شده است و از نظر نحوه فرايند و مواد استفاده شده با نمونه هاي خارجي مورد استفاده در صنعت لاستيك متمايز مي باشد. اختراع حاضر داراي مقاومت مناسب در برابر شرايط آبي و دوام بالا و قيمت ارزان تر نسبت به ديگر نمونه هاي موجود مي باشد.