دارورساني خوراكي داروهاي پپتيدي در مقايسه با ساير روشهاي تجويز فوايد زيادي به همراه دارد. غير تهاجمي بودن و عاري بودن از تداخلات ناشي از فرايندهاي استيل سازي، سهولت كاربرد و تنظيم راحت دوز، سبب مقبوليت بيشتر اين روش در مقايسه با روش تزريقي شده است. در اين كار پژوهشي ما تريپليمر حساس به دماي با خاصيت Sol-gel را به عنوان حامل داروي انسولين از سه منومر: NIPAAm و AAm و NVP و يا HEM سنتز و نانوذرات را توسط روش امولسيون دوگانه W/O/W، تبخير حلال و روش ميسليزاسيون تهيه كرديم زيرا: 1- هيدروژل PNIPAAm به تنهايي درآب متورم يا حل مي شود و يك هيدروژل حساس به دماي معمول مي باشد. 2- از طرف ديگر AAm يك كونومر آب دوست روان است. ورود مولفه AAM باعث افزايش قدرت مكانيكي هيدروژل PNIPAAm مي شود. 3- NVP و HEM به عنوان كومونومر سوم به علت رفتار شناخته شده آن از قبيل زيست سازگاري، نداشتن ايمونوژنيستي، پاسخ دهي به دما، آب دوستي و ميل تركيبي بالا، سنتز ساده و عدم توليد محصولات مضر، حلال آن آب مقطر دوباره تقطير مي باشد كه كاملا بي خطر است. منومرها سمي نيستند و يك پليمر در محيطي سالم فراهم شده كه به عنوان حامل دار كاربرد دارد. در حدود دماي فيزيولوژيك (بدن) رفتار Sol-gel نشان مي دهد و به 7/4=pH هم عكس العمل نشان داده متورم مي شود. معمولا مكانيسم رهش از هيدروژل هاي زيست تخريب پذير در مرحله اول، مكانيسم كنترل شده با انتشار و در مرحلۀ بعدي، تركيبي از انتشار و تخريب مي باشد.