دستگاه حركت خطي به منظور ارزيابي حافظه فضايي و زماني انسان كه جايگاه آن در هيپوكمپ مي باشد استفاده مي شود. از اين ابزار در مطالعات مربوط به ارزيابي مهارت هاي حركتي، تكاليف يادگيري حركتي و نورساينس، استفاده مي شود. قابليت هاي دستگاه به شرح زير است: اندازگيري حافظه فضايي اندازه گيري حافظه زماني ذخيره اطلاعات در حافظه دستگاه و ورود اطلاعات به نرم افزار جهت محاسبه و تحليل برآورد خطا قابليت بررسي انواع خطاهاي ثابت، متغير و كلي توسط نرم افزار دستگاه و صرفه جويي در وقت آزمونگر قابليت استفاده از كليه بازخوردها شناسايي ورزشكاران و حتي افراد معمولي داراي حافظه فضايي و زماني برتر و انتخاب آنها براي رشته هاي مختلف ورزشي كه نيازمند اين حافظه هستند. شناسايي افرادي كه دچار اختلالات فضايي و زماني حافظه شده اند.

بينايي در ادراك و حركت نقش مهمي دارد. همچنين سيستم بينايي از دو جز بينايي مركزي و بينايي محيطي تشكيل شده است كه كاركردهاي متفاوتي با هم دارند. در زمينه بررسي كاركردهاي دو سيستم بينايي مركزي و محيطي در ادراك و حركت دستگاه هاي كمي وجود دارد كه داراي محدوديت كاركردي و هزينه اي مي باشند. از اين رو تصميم بر آن شد كه دستگاه ارزيابي بينايي مركزي و محيطي حاضر را با دو بخش سخت افزار و نرم افزاري طراحي و ساخته تا كاركرد سيستم بينايي را در ادارك و حركت بسنجد و اطلاعاتي با روايي و پايايي بالا در اختيار محققان و آزمونگران قرار دهد و در نهايت بتواند اطلاعات ورودي را در كمترين زمان ممكن و با حداكثر دقت اندازه گيري و ثبت نمايد

دستگاه تعادل ستاره اي براي ارزيابي تعادل پويا به كار مي رود. آزمون تعادل ستاره اي در سال 1994 توسط گري معرفي شد. در اين آزمون، ستاره اي با هشت جهت روي زمين رسم مي شود و آزمودني در مركز ستاره روي پاي برتر قرار گرفته و عمل دستيابي را در هشت جهت انجام مي دهد. اگر پاي راست غالب باشد، آزمون در خلاف جهت عقربه هاي ساعت و اگر پاي چپ غالب باشد، در جهت عكس انجام مي شود. فاصله محل تماس پاي آزاد تا مركز ستاره، فاصله دستيابي است. هر آزمودني هر يك از جهت ها را سه بار انجام مي دهد، سپس ميانگين آنها محاسبه و بر طول پا بر حسب سانتي متر تقسيم و سپس در 100 ضرب مي شود تا فاصله دستيابي بر حسب درصدي از اندازه طول پا به دست آيد. اين آزمون در بررسي افتادن براي مقابله بيشتر در موارد بي ثباتي هاي مچ استفاده مي شود.