‏خلاصه ‏از جمله كاربردهاي مواد نانوكامپوزيتمماي پليمري رسانا، استفاده از آنها در حسگرهاي فشار يا حسگرهاي گاز مي باشد. در محدوده ي مشخصي از تركيب درصد فاز رسانا، نانوكامپوزيت رفتار جالبي از خود نشان مي دهد به اين صورت كه با اعمال فشار، رسانايي نانوكامپوزيت كم (بيزورزيستيو مثبت) و يا زياد(بيزورزيستيو منفي) مي شود. اينكه رفتار نانوكامپوزيت كدام يك از اين دو باشد، به مقدار فيلر رسانا، الاستيسيته ي ماتريس و مقدار فشار اعمالي بستگي دارد. به طور كلي انتطار مي رود كه وقتي فشار كم است (زير مدول الاستيك ماتريس پليمري)، اگر بالاي آستانه ي رسانايي باشيم، با افزايش مقدار فيلر رسانا رسانايي با زمان افزايش مي يابد، ولي در فشار بالا مقدار رسانايي با زمان افزايش مي يابد. در اين طرح پژوهشي، يك نانوكامپوزيت ترموپلاستيك ولكانيزيت به همراه گرافيت منبسط شده به عنوان نانوفيلر رساناي الكتريكي با موفقيت تهيه شد. طراحي ريزساختار به گونه اي انجام گرفت كه نانوكامپوزيت فوق داري خواص پيزورزيستيو كردد. مورفولوژي بدست آمده توسط دستگاه ميكروسكوپ الكتروني روبشي ( SEM ‏). طيف سنجي رئومكانيكي( rms ‏)، دستگاه پراش اشعه ايكس( xrd)، آناليز ديناميكي مكانيكي( dma ‏)، دستگاه مقاومت سنج الكتريكي دوپرومبي و دستگاه اندازه گيري خواص پيزورزيستيو تاييد گرديد. آزمايشات صورت گرفته نشان داد كه در تركيب درصد بالاي آستانه ي رسانايي، با افزايش فشار، رسانايي ابتدا افزايش و سپس كاهش -يابد و اين اتفاق مي تواند مبناي ساخت سنسورهاي گازي باشد.

روش جديدي براي توليد اسفنجهاي جاذب امواج الكترو مغناطيسي و راديويي ارائه شده است. اسفنج سلول باز نرم و سبك به محلول رزين پليمري در حلال هيدروكربني كه شامل ماده اي اتلاف كننده مثل نانو لايه هاي گرافيتي رساناي الكتريسيته است، آغشته مي شود. اگر از نانو گرافيت به عنوان ماده اتلاف كننده استفاده شود ميزان بالاي پخش لايه هاي گرافيت و پيوند آنها به زنجير كائوچوي سيليكون مي تواند با افزودن يك سازگاركننده دوعاملي مخصوص به دست آيد. ميزان اتلاف انعكاس (Reflection loss) نانوكامپوزيت هاي حاصل با تغيير ميزان رسانش الكتريكي و گذردهي الكتريكي قابل تنظيم است كه با تغيير نسبت وزني اجزاء و ساختار اسفنج بدست مي آيد. نانوكامپوزيت هاي توليد شده با اين روش ابداعي انعطاف پذيري بالا به همراه چسبيدگي چشمگير ماده اتلاف كننده به ساختار اسفنج را ارائه مي دهند. تغييري در اتلاف انعكاسي نانوكامپوزيت هاي پس از غوطه وري در آب مشاهده نمي شود