در چشم پزشكي امروز بسياري از مداخلات سطحي و محدود به كمك روش بي حسي موضعي انجام مي شود. كه آسان، كم خطر و از نظر بيمار قابل پذيرش است. مزيت اصلي اين روش پرهيز از خطرات تكنيك هاي تزريقي است. اما اشكال و تركيبات بي حس كننده هاي موضعي موجود قادر به ايجاد بي دردي مناسبي جهت مداخلات تهاجمي تري هستند. هدف طراحان ساخت فرآورده بي حس كننده موضعي جديدي است كه با اثربخشي بيشتر و بي دردي بهتر امكان انجام اين مداخلات را با بي حسي موضعي فراهم آورد و علاوه بر پرهيز از خطرات روش هاي تزريقي از نگراني بيماران بكاهد. از راه هاي افزايش قدرت اثر بي حس كننده تغيير تركيب شيميايي به منظور افزايش قدرت نفوذ دارو در لايه هاي پوشاننده سطح چشم مي بادش. به همين منظور از پايه سيكلودكسترين به همراه ليدوكايين استفاده شد. سيكلودسكترينها حلقه هاي چنديايي از گلوكزاند كه با داشتن يك حفره در ميان خود قادر به تشكيل كمپلكس با بسياري از مواد هستند. سطح داخلي حفره هيدروفوب بوده و به مولكولهاي غيرقطبي اجازه ورود مي دهد. ولي سطح خارجي هيدروفيل است و باعث حلاليت زياد در آب مي شود.