در اين كار ابتدا نانوذرات روي اكسيد به رش رسوب گيري سنتز گرديد در ادامه نانوذرات با استفاده از تكنيك پراش پرتو ايكس (XRD) شناسايي شدند و اندازه متوسط ذرات نيز محاسبه شد، اندازه محاسبه شده در حدود 23 نانومتر به دست آمد. سپس سطح نانوذرات به سيله جفت كننده سيلاني اصلاح شد. اين كار باعث ايجاد پيوند دوگانه در سطح نانوذرات و در نتيجه بستر مناسبي را براي پليمريزاسيون راديكالي از سح نانوذرات فراهم آورد. اصلاح سط نانوذرات نيز به وسيله طيف سنجي زير قرمز (FTR) تأئيد گرديد. سپس نانوذرات در منومر متيل استايرن پخش گرديد و پليمريزاسيون همزمان در حضور آغازگر راديكالي AIBN انجام گرفت و در نتيجه نانوكاپوزيت پلي متيل استايرن / نانوذرات روي اكسيد به دست آمد. در ادمه مقدار معيني از نانوكامپوزيت تهيه شده در حضور آغازگر راديكالي AIBN و معرف برم دار كننده NBS در موقعيت بنزيلي برم دار شد و از طرف ديگر آغازگر TEMPO كه در آزمايشگاه پژوهشي شيمي دانشگاه پيام نور مركز تبريز سنتز گرديده است در حضور اسيد اسكوربيك به TEMPO-OH كه داراي گروه OH جهت جايگزيني با برم (در موقعيت بنزيلي) مي باشد تبديل گردد. سپس TEMPO-OH با استفاده از واكنش جانشيني نوكلوفيلي بر روي پلي متيل استايرن قرار گرفت. و سپس از طريق TEMPO هاي قرار گرفته بر روي پليمر، پليمريزاسيون كنترل شده انواع منومرها از جمله 4-كلرومتيل استايرن انجام گرفت.

در اين كار ابتدا نانوذرات روي اكسيد به روش رسوب گيري سنتز گرديد در ادامه نانوذرات با استفاده از تكنيك پراش پرتو ايكس (XRD) شناسايي شدند و اندازه متوسط ذرات نيز محاسبه شد، اندازه محاسبه شده در حدود 23 نانومتر به دست آمد. سپس سطح نانوذرات به وسيله جفت كننده سيلاني اصلاح شد. اين كار باعث ايجاد پيوند دوگانه در سطح نانوذرات و در نتيجه بستر مناسبي را براي پليمريزاسيون راديكالي از سطح نانوذرات فراهم آورد. اصلاح سطح نانوذرات نيز به وسيله طي سنجي زير قرمز (FTIR) تأئيد گرديد. سپس نانوذرات در منومر متيل استايرن پخش گرديد و پليمريزاسيون همزمان در حضور آغازگر راديكالي AIBN انجام گرفت و در نهايت نانوكامپوزيت پلي متيل استايرن / نانوذرات روي اكسيد به دست آمد.