پس از كشف مواد راديواكتيو و اشعه ايكس به تدريج پنجره اي ديگر در علوم پزشكي براي تشخيص و درمان بعضي از بيماريها گشوده شد. تنها كمي بعد از اين كشف، اثرات زيانبار پرتوها به تدريج آشكار گرديد. پرتوهاي يونسازقادرند به ماكرومولكولهايي مانندDNA كه ازنظربيولوژيكي اهميت دارند آسيب برسانند(1). بنابراين سازمانهاي ملي و بين المللي مسئول حفاظت پرتويي سعي كرده اند با توصيه ها و تعيين حدود دوزهاي مجاز براي پرسنل و افراد جامعه، اثرات زيانبار پرتو را كاهش دهند. هدف از حفاظ سازي در برابراشعه، محدودكردن ميزان تابش تا يك مقدار قابل قبول است كه مردم يا پرتوكاران در معرض آن قرار دارند. در راديولوژي سرب همواره به عنوان يك انتخاب سنتي براي حفاظ گذاري مطرح بوده است. اين در حالي است كه اخيرا با توجه به سميت قابل توجه سرب، بحث لزوم گذار از حفاظهاي سربي به حفاظهاي عاري از سرب توسط دانشمندان زيادي مطرح شده است. از اين رو استفاده از موادي به عنوان جايگزين مواد سربي براي حفاظ گذاري پرتوها ميتواند به ارتقاكيفيت حفاظ ها كمك كند كه از ميان اين مواد تنگستن به خاطر عدد اتمي و چگالي بالاي آن و همچنين نقطه ي ذوب(oC 3387) بالايي كه دارد و نيز سميّت كمتر آن و انعطاف پذيري خوب نسبت به سرب براي حفاظ سازي هسته اي برتري يافته است. در اين تحقيق كه بر روي خواص فوق العاده موادي با ساختار نانو تمركز شده است، حفاظ هائي با استفاده از تري اكسيد تنگستن (به دليل عدم دسترسي آسان به نانو تنگستن خالص) در دو مقياس نانو و ميكرو، طراحي و ساخته شدند. سپس خواص تضعيف تابشي آنها با يكديگر مقايسه گرديد و در نهايت بهينه ترين تركيب و ضخامت جهت حفاظ گذاري در برابر پرتوهاي ايكس كم انرژي به دست آمد. نتايج حاصله نشان مي دهد كه ميزان عبور نسبي اشعه (Tµ/Tn) كه (Tµ=Iµ/I0) و (Tn=In/I0) از ميكرو ساختار3WO نسبت به نانو ساختار آن به ميزان حداكثر 87/1 در kV40 با درصد وزني 60% به ضخامت 2/2 ميلي متر و 41/1 براي ضخامت 1/1 ميلي متر درkV70 مي باشد. همچنين مشخص شد كه در ولتاژ تيوب هاي (kV70-40) به ميزان حداقل 20% نمونه هاي نانوساختار3WO در تضعيف اشعه ايكس بهتر از نمونه هاي ميكرو ساختار عمل مي كنند.