در اين اختراع ابتدا براي اولين بار نانوذرات اكسيد آهن با پوشش طلاي متخلخل (Fe3O4@ Porous Au) سنتز شد. سپس كارايي نانوذرات ساخته شده در بارگذاري سه داروي پاراستامول، دوكسوروبيسين و سيس پلاتين به عنوان نمونه بررسي شد. روش هاي درماني مختلف مانند شيمي درماني باعث بروز بسياري از عوارض جانبي و همچنين مقاومت در برابر دارو در بيماران مبتلا به سرطان مي شود. تحويل دارو با استفاده از نانوحامل ها يك استراتژي موفق براي كاهش اثر جانبي آنهاست. از اين رو به منظور هدفمند كردن سه داروي ذكرشده از نانوذرات مغناطيسي كه داراي زيست سازگاري و روش سنتز آساني هستند استفاده شد. به منظور پايداري نانوذرات و نيز افزايش سطح نانوذرات به منظور افزايش بارگذاري دارو ابتدا سطح نانوذرات با هيبريد طلا و نقره پوشاننده شد و سپس براي حفره دار كردن سطح براي افزايش سطح نانوذرات و افزايش بارگذاري دارو، نقره با استفاده از اسيدنيتريك حل شد و نانوذرات متخلخل به دست آمد. نتايج نشان داد كه بارگذاري دارو روي نانوذرات متخلخل حدود 22 تا 28 درصد افزايش مي يابد و بنابراين سبب كاهش اثرات جانبي و هزينه نانوتراپي مي شود. نانوذرات ساخته شده به دليل دارابودن همزمان خاصيت مغناطيسي و سطح متخلخل طلا پتانسيل اين را دارد كه براي افزايش بارگذاري داروهاي ديگر نيز استفاده شود.

اين اختراع در جهت ساخت نيوزوم هاي حاوي كوركومين با كمترين ميزان سميت و بالاترين كارايي براي بيماران مختلف انجام گرفت.جهت ساخت اين تركيب از روشي ساده و با قابليت انجام بالا استفاده شد كه سايز و بار مناسب,قابليت پايداري بالا (بيش از 6ماه ),و پايين بودن هزينه توليد(استفاده از اسيد آمينه ليزين جهت شارژدار كردن نانو ذره به جاي ماده گران و سمي دوتپ , استفاده از سورفكتانت ارزان تويين 80 كه كمترين ميزان سميت را در ميان سورفكتانت ها دارا است )از ويژگي هاي منحصر به فرد آن ميباشد. ليزين يكي از اسيد آمينه هاي ضروري بدن ميباشد كه داراي شارژ مثبت است, اين ويژگي به همراه ارزان بودن و بي ضرر بودن آن را به عنوان ماده اي مناسب جهت استفاده در صنعت نانو بيوتكنولوژي ميكند