بدليل گراني فراورده هاي پروتئيني حيواني،غني سازي نان باحبوبات مي تواند بهترين گزينه براي جلوگيري از سوتغذيه در اقشار آسيب پذير جامعه باشد. عليرغم مطالعات انجام شده درباره افزودن آردحبوباتي مثل نخود،لوبيا و باقلا در محصولاتي مثل نان بدليل تاثيرمنفي افزودن آردحبوبات برخصوصيات ارگانولپتيكي و تكنولوژيكي نان هاي حجيم و نيمه حجيم ازجمله(ايجاد سفتي بافت،كاهش حجم،تناسب شكل و قابليت جويدن و عدم پذيرش مصرف كننده)تمامي اين طرح ها درعرصه صنعتي،تجاري وحتي تحقيقاتي با شكست مواجه شده بودند و استفاده ازحبوبات دركنار غلات تنها درحد يك توصيه غذايي يا خوردن حبوبات پخته همراه نان باقي مانده بود. براي برطرف كردن مشكلات تكنولوژيكي غني سازي نان با آردحبوبات ايده بكارگيري گلوتن به همراه آردحبوبات براي اولين باردر سطح جهان بانجام رسيد. ازميان حبوبات نيز دال عدس علاوه بر برطرف كردن كمبود اسيدآمينه ليزين در نان، بدليل وجود مقادير بالاي بتاكارتن،فيبر،املاح،ويتامين ها و كربوهيدراتهاي پريبيوتيك بمنظور غني سازي نان انتخاب شد. از لحاظ حسي ودستگاهي بترتيب نانهاي حاوي20% آرد دال عدس و6% گلوتن و سپس10% آرد دال عدس و4% گلوتن بيشترين امتياز و حتي در برخي موارد بالاتر ازشاهدداشتند و به عنوان تيمارهاي بهينه معرفي شدند. بطوريكه نمونه هاي20% آرد دال عدس و6% گلوتن موجب افزايش65%پروتئين، 93% آهن، 57%روي، 385%بتاكاروتن و 103%فيبر شدند.