شيلد نوتركيب پزشكي هسته اي بهينه سازي شده با آلياژ جديد مشكل فني: پس از كشف مواد راديواكتيو و اشعه ايكس به تدريج پنجره اي ديگر در علوم پزشكي براي تشخيص و درمان بعضي از بيماري ها گشوده شد. تنها كمي بعد از اين كشف، اثرات زيانبار پرتوها به تدريج آشكار گرديد. پرتوهاي يونسازقادرند به ماكرومولكولهايي مانند DNA كه ازنظربيولوژيكي اهميت دارند ساده ترين راه قرار دادن يك حفاظ بين منبع توليد پرتو و فرد است. در راديولوژي سرب همواره به عنوان يك انتخاب سنتي براي حفاظ گذاري مطرح بوده است. اساس راه حل ارائه شده: مرحله اول: ابتدا با محاسبه ماكزيمم انرژي ساطع شده از ويال ها، سرنگ ها و پسمان هاي راديواكتيو بخش هاي پزشكي هسته اي، ايمني شناسي سقف انرژي كه ميبايست كنترل و مديريت شود به دست آمد ميزان آن در شرايط ايده آل بين mci 1 تا حدود ci 1 محاسبه گرديد. كه سطح انرژي بين 88 تا 600 كيلوولت دارند كه تجمع دوز با اين شرايط بسيار خطرناك مي تواند باشد. مرحله دوم: انتخاب آلياژ مناسب بود كه با مطالعه فلزات و حساب كردن HVL آنها براي كاهش سطح دوز و محاسبه كاهش دوز آنها با شبيه سازي و كد نويسي MCNP انجام گرفت و در نهايت آلياژ ريختگي كادميوم بيسموت ،سرب و مس كه درصد سرب زير 20 مي باشد با روكش نيكل- كروم انتخاب گرديد. البته وجود مس در اين آلياژ خاصيت حفاظت آن را تا حدودي افزايش مي دهد. در بين 2 لايه فلزي تركيب پليمري فلزات سنگين نامبرده قرار مي گيرد. تركيبي از فلزات مورد استفاده در بستري از ماده پليمري كربن كه خاصيت حفاظت را چندين برابر مي كند. كاربرد: ساخت انواع شيلد هاي مورد نياز پزشكي هسته اي ساختن شيلد براي ويال ها سرنگ ها و تمامي قسمت هايي كه نياز به شيلد سربي دارد. فرمول اكتيويته: A = A0e /693T(1/2) A: اكتيويته نهايي A0: اكتيويته اوليه