دي اكسيد كربن يك گاز گلخانه اي است كه حاصل از احتراق سوخت هاي فسيلي است و باعث تغييرات اقليمي و آب و هوايي جهان مي گردد. همچنين اين تركيب به عنوان يك ناخالصي باعث كاهش مقدار ارزش حرارتي حاصل از گاز طبيعي مي شود و افزايش دهنده حجم در خط لوله ها است و باعث خوردگي لوله هاي انتقال دهنده گاز طبيعي مي گردد. بنابراين حذف و جداسازي اين گاز از لحاظ صنعتي و زيست محيطي داراي اهميت بالايي است. در اين مطالعه جاذب زئوليتي NaX با استفاده از آب شيشه به عنوان يك منبع سيليس ارزان قيمت و در دسترس سنتز گرديده است و از آن به عنوان جاذب براي جداسازي دي اكسيد كربن استفاده گرديده است. به منظور شناسايي جاذب سنتز شده از تكنيك هاي پراش اشعه ايكس (XRD ) ، طيف سنجي فوريه مادون قرمز FTIR)) ، تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) ، جذب - واجذب نيتروژن (BET) استفاده گرديده است. سپس به منظور ارزيابي قابليت جذب گاز دي اكسيد كربن بر روي جاذب سنتز شده از روش حجم سنجي استفاده گرديد.