تمامي كره ي زمين از آب فراوان است و بقاي تمامي موجودات در آن وابسته به آب است. وجود چنين عنصري براي اين كره بسيار حياتي و مهم مي باشد. بهره گيري درست از آن باعث تداوم حيات و بهره گيري نادرست از آن باعث خسروان و زيان جبران ناپذير است. قرن 21 به قرن آب و حفاظت از منابع آبي لقب داده شده است. ما در كجاي اين پروسه اين توجه قرا رداريم؟ و از چه مسافت طي شده اي به ادامه مسير نگاه مي كنيم. آيا ترديدي در واضحات آن داريم و يا آنها را بديهي مي دانيم. بايد راه را ادامه دهيم. اهداف ما كدامند؟! و چه برنامه اي براي رسيدن به اين هدف داريم. آيا فق قالب لغوي توسعه پايدار خود را سرگرم كرده ايم و يا قانونمند حركت مي كنيم؟ 98 درصد كره ي زمين را آب فرا گرفته. با اين تفاوت كه ميزان آب شيرين در دسترس با توجه به ميزان رشد جمعيت بسيار كم خواهد بود. البته تاكنون با اصلح الگوي مصرف و ايجاد آب شيرين كن هاي جديد مانند آب شيرين كن هاي خورشيدي و RO تا حدودي نياز به آب را در كشورهاي گوناگون برآورده ساخته است. در كشورهاي شرقي از جمله ايران نياز به آب روز به روز افزايش پيدا مي كند. با توجه به اينكه ايران يك كشور در حال توسعه مي باشد و افزايش جمعيت در ايران از سال هاي بعد از 1358 بسيار چشم گير بوده است نياز به آب به طور روزافزون افزايش يافت به گونه اي كه هم اكنون اگر برنامه ريزي درستي براي آينده در دست بررسي نباشد اين پروسه به يك بحران تبديل شده و در نهايت با برنامه ريزي هاي نادرست باعث بروز مشكلات از جمله زيان هاي اقتصادي را به بار خواهد آورد. در اين طرح سعي بر آن است كه از منظري جديد به منبع عظيم خدادادي به آب نگاه كنيم. مقوله اي را با نگاهي جديد به چالشي جديد كشيده و از اين چالش استفاده كرده و و پيشنهادهايي براي بقاي بيشتر آب در ادامه و محيط زندگي و استفاده صحيح از آن به ويژه براي ايران داشته باشيم.