مسأله تنظيم خانواده در جهان اولين بار در سال 1912 توسط خانم Senger و دوستانش در آمريكا مورد توجه قرار گرفت و با تلاش‌هاي پيگير و مجدانه اين گروه اتحاديه بين‌المللي برنامه‌ريزي شده والدين (International Planned Parenthood Federation-IPPF) در سال 1952 تشكيل گرديد. پس از آن به تدريج اين امر مورد توجه سازمان جهاني بهداشت نيز قرار گرفته و در سال 1974 در كنفرانس جهاني جمعيت در بخارست بر تنظيم خانواده به عنوان اساس بهداشت و سلامت خانواده در جهان تأكيد نمود. در ادامه اين امر در كنفرانس بين‌المللي جمعيت و توسعه (International Conference of Population and Development-(ICPD) كه در سال 1994 با شركت نمايندگان بيش از 180 كشور جهان در قاهره تشكيل شد تمامي دولت‌هاي جهاني موظف گشتند تا امكان دستيابي به خدمات بهداشت باروري شامل تنظيم خانواده و بهداشت جنسي را با كيفيت مناسب تا سال 2015 براي تمامي اقشار جامعه خود فراهم آورند و بيشترين تأكيد بر كشورهاي روبه رشد بود.در حال حاضر يكي از روش‌هاي مطمئن و موقت پيشگيري از بارداري IUD است كه البته شيوع عوارضي مانند خونريزي، درد و عفونت به هنگام استفاده از ‌آن در برخي موارد سبب خارج كردن زودتر از موعد آن مي‌شود .تعيين دقيق طول حفره رحمي يكي از حساسترين و مهمترين مراحل كارگذاري IUD است و هر چه اين اندازه‌گيري با حساسيت بيشتر و توسط ابزاري با دقت بيشتر انجام گردد، ميزان بروز دفع خودبخودي IUD و جابجا شدن آن در حفره رحمي كمتر خواهد بود. و در نتيجه آن ميزان شكست اين روش پيشگيري از بارداري كاهش خواهد يافت. (31،32،33،34) جهت اندازه‌گيري طول حفره رحمي از وسيله‌اي به نام هيسترومتر استفاده مي‌گردد. هيسترومترهاي رايج در كشور ما، از نوع فلزي هستند كه پس از هر بار استفاده، استريل شده و مجدداً براي استفاده در ست كارگذاري IUD قرار مي‌گيرند. استفاده از هيسترومتر شيميايي ساخته شده از مواد كامپوزيت پيشرفته علاوه بر يكبار مصرف بودن دسترسي ما را به طول حفره رحمي آسان مي‌كند و انعطاف پذيري اين ابزار خطر پارگي و سوراخ شدن رحم را بحداقل مي رساند و به نحوي طراحي شده كه در صورتي كه در مواجهه با ترشحات ناحيه سوراخ خارجي رحم قرار گيرد تغيير رنگ در آن ايجاد شود. به اين ترتيب كارگذارنده دقيقا مي تواند عمق رحم را اندازه گيري نمايد و در نتيجه بدنبال آن IUD را در قله رحم قرار دهد و به اين ترتيب احتمال شكست و خطا در آن بسيار كاهش مي يابد چون برخي از IUD ها وقتي دقيقا در قله ي رحم جايگزين نشوند مي توانند با ترشح پروستاگلاندين ها سبب ايجاد انقباظات و بدنبال آن دفع و خروج IUD و يا دردهاي شديد و جابجايي و سوراخ شدگي رحم گردند.