طرح هاي مختلفي براي ساخت بدنه مكانيكي ربات وجود داشت. ولي بهترين راهكار براي اينكه هم از لحاظ ظاهري شكلي زيبا و بازارپسند داشته و هم كارايي خوبي براي جارو كردن دارا باشد . بدين صورت بود كه جنس بدنه از فلكسي و شكل ربات بصورت دايره اي باشد. با توجه به بردهاي الكترونيكي ، باتري، موتورهاي جريان مستقيم فرچه هاي جارو و چرخ هاي آن ابعاد آن تعيين شد بطوريكه بتواند زير ميز يا صندلي رود و آنجا را جارو نمايد. در نتيجه قطر آن 40 سانتي متر و ارتفاع آن حدود 15 سانتي متر شد كه با تغيير طراحي و استفاده از قطعات الكترونيكي گران تر با ابعاد كوچكتر مي توان ارتفاع و قطر جارو را كوچكتر كرد. همچنين با تعويض جاي فرچه ها مي توانيم فضاي خيلي كمتري را براي بدنه آن اختصاص دهيم. البته خيلي كوچكتر نمودن جارو اين مشكل را به وجود خواهد آورد كه زمان بيشتري براي نظافت نياز مي شود.

توريم يك عنصر مهم چهار ظرفيتي از گروه اكتينيدها است كه در آب هاي طبيعي موجود مي باشد. تنفس توريم طي ساليان متمادي، احتمال بروز بيماريهاي ريوي، سرطان ريه و لوزالمعده را افزايش مي دهد. پايدارترين ايزوتوپ توريم، توريم 232 است كه نيمه عمري معادل 14/05 ميليارد سال دارد و حد مجاز آن در آب، طبق استاندارد سازمان محيط زيست آمريكا (EPA) برابر با 15 پيكوكوري بر ليتر (PCi/L) مي باشد. در ميان روش هاي حذف فلزات سنگين، فرآيند جذب سطحي به علت مزاياي بسياري از قبيل دسترسي آسان، هزينه هاي عملياتي پايين، سهولت عمل در مقايسه با فرآيندهاي ديگر، سازگاري با محيط زيست و مقرون به صرفه بودن، بسيار مورد توجه قرار گرفته است . بدين منظور جهت حذف توريم از محلول هاي آبي از نانوكامپوزيت هاي پلي آنيلين سنتز شده به كمك اكسنده ي پتاسيم يدات و سورفاكتانت سديم دوددسيل بنزن سولفونات (SDBS) استفاده شد. نتايج آزمايشات، جذب 99/6 درصدي توريم را تاييد مي كند. از ادعاهاي اين طرح مي توان به جذب كامل و اقتصادي فلز راديواكتيو توريم توسط نانوذرات ارزان قيمت پلي آنيلين اشاره كرد كه قابليت اجرا در مقياس هاي صنعتي را نيز دارد.