غالب كنتورهاي موجود جهت اندازه‌گيري مصرف سيال از نوع توربيني بوده كه به دليل ساختار عملكردي با مشكلات فراواني روبرو هستند. اين كنتورها داراي دبي استارت بالا، و محدوده اندازه‌گيري دبي كوچكي هستند به گونه‌اي كه در خارج از اين محدوده، خطاي اندازه‌گيري بالايي دارند. زماني كه در محفظه‌اي كه پره در آن به گردش در مي‌آيد، رسوب‌هاي سطحي تشكيل شود و يا تكيه‌گاه پره ساييده شود، اصطكاك بين پره و محفظه زياد شده و باعث مي شود تا پره با سرعت كمتري بچرخد. چون پره اصلي‌ترين بخش كنتور محسوب مي شود كه مستقيماً با سيال در تماس است، در اين حالت شمارنده مقدار كم‌تري را براي سيال عبوري محاسبه كرده و دقت كنتور افت مي‌كند. اگر جرمي توسط سيال ورودي وارد كنتور شده و مانع چرخش پره شود، آب از منافذ موجود در پره رد شده ولي آن را به چرخش در نمي‌آورد. اين باعث مي‌شود تا شمارشگر مقدار سيال عبوري را نتواند محاسبه كند. در نتيجه دقت كنتور در اين حالت صفر مي‌شود. هدف اين اختراع رفع عيوب مذكور در كنتور¬هاي موجود است و هدف نهايي افزايش دقت اندازه‌گيري و محاسبه دقيق و اقتصادي ميزان سيال عبوري در كنتورهاي موجود با توجه ويژه بر كنتورهاي آب خانگي است. براي حل مشكلات مطرح شده، از روش حبس سيال استفاده شده است كه براي اجراي اين روش دو پره لوبي و چهار چرخدنده با مكانيزم خاصي درون يك محفظه طراحي شده، كه اجازه عبور سيال را فقط با چرخش اين پره¬ها درون محفظه امكان پذير كرده است. مكانيزم اصلي عملكرد اين دستگاه بدين گونه است كه سيال در حجم¬هايي كه بين پره‌ها و ديواره محفظه محبوس مي¬شود، به صورت بسته‌هاي حجمي با چرخش پره‌ها به سمت خروجي كنتور هدايت مي¬شود. با شمردن ميزان چرخش پره‌ها توسط يك شمارنده، مي‌توان حجم سيال عبوري از كنتور را اندازه¬گيري كرد.

روشي جديد در بكارگيري پرده هاي هوا كه موجب بهره وري بيشتر و عملكرد مطلوب تر از اين سيستمها مي گردد و نيز توانايي هاي ايجاد مي نمايد كه موجب مي گردد ديوار هوا در مكانهايي كه پرده هوا پاسخگو نيست موثر باشد.