ما دستگاهي را طراحي وساخته ايم كه مشكل Epirb FALSE ALERT را برطرف نمايدبنابراين ميتوانيم اين از همه هزينه اتلاف شده جلوگيري كنيم و از همه مهتر عدم اعتماد به دستگاه را از بين ببريم ، در صورت حمايت سندي را در خصوص دستگاه ياد شده تهيه نمود و به اجلاس كميته راديويي جستجو نجات دريايي و هوايي كه در سازمان بين المللي دريانوردي در انگلستان و با حضور 100 كشور برگزار ميشود ارائه نمود در صورتي مورد تصويب واقع شود تمامي شناور ها در دنيا مجبور به نصب دستگاه فوق ميباشند . در بالا برنامه زمان بندي جهت انجام كليه امور مربوط به دستگاه بيان شده است . در پايان ذكر اين مطلب اهميت دارد پس از وقوع حوادث ناگوار دريايي از جمله غرق شدن شناور ها و تلفات انساني كه بعد از آن به وقوع پيوست، سازمان بين‌المللي دريانوردي در راستاي وظايف و مسئوليت‌هاي خود با همكاري ساير ارگانهاي جهاني و دولتهاي مربوطه، تصميم به معرفي و ايجاد سيستم جديدي تحت عنوان سيستم ارسال كننده موقعيت در لحظه اضطرار EPIRB) ) در سال 1979 گرفت و از اوايل سال 1999 ميلادي استفاده از آن براي شناورهاي تجاري بالاي 300 تن و همچنين شناورهاي فعال در عرصه دريانوردي بين‌المللي اجباري گرديد. دستگاه ارسال پيام اضطراري در سيستم جهاني از بخشهاي مختلفي تشكيل شده اند كه يكي از اجزاي اين سيستم دستگاهEPIRB ( قابل استفاده در صنعت دريايي ) مي باشد. به طور كلي اين دستگاه در هنگام غرق شدن شناورها در دريا به صورت اتوماتيك فعال مي شود و موقعيت كشتي غرق شده را به ماهوار ه هاي جستجو ونجات اطلاع ميدهد. بر طبق گزارش SARSAT- COSPAS از سپتامبر 1999 تا 2012 تا كنون از هر 10 پيام اضطراري ارسال شده توسط اين نوع دستگاه خاص به طور تقريبي 9 پيام آن نادرست و خطا ميباشد ,كه اين موضوع علاوه بر اتلاف انرژي و به خطر افتادن جان نفرات اعزامي جستجو ونجات جهت بررسي صحت و سقم پيام دريافتي , سبب تحميل هزينه اي در حدود50,000,000 دلار در هر سال به مجموع 705 مركز جستجو ونجات دريايي و هوايي در دنيا گرديده است (شامل هزينه سوخت شناور , بالگرد و تلفن مي باشد )همچنين با توجه به پيش بيني هاي انجام شده در سال 2012 در حدود 600 هزار بيكن ماهواره اي در فركانس كاري 406 مگاهرتز كه مربوط به دستگاه EPIRB است دريافت شده و از اين تعداد 90 درصد آن به طور تقريبي خطا ميباشد و تا سال 2017 اين تعداد بيكن به يك ميليون خواهد رسيد همين امر سبب گرديدكه با لحاظ نمودن ادامه همين روند از نظر ميزان پيام خطاي دريافتي و هزينه هايي كه صرف تشخيص واقعي يا غير واقعي بودن پيام اضطراري ميگردد از سال 2011 در سازمان بين المللي دريانوردي كارگروه مكاتبه اي از 20 كشور دنيا كه جمهوري اسلامي ايران نيز عضوي از آن است به منظور بازبيني درسيستم جهاني اضطرار دريايي از جمله بازبيني در عملكرد دستگا ه EPIRB در دستور كار قرار گيرد و دنيا به دنبال حل اين معضل باشد .با عنايت به مذاكرات انجام شده با كشور هاي مطرح عضو كارگروه و انجام تحقيقات داخلي , كارشناسان سازمان بنادر و دريانوردي موفق به طراحي دستگاهي شده اند كه قابليت دارد تا مشكل ارسال پيام خطا و نادرست از دستگاه EPIRB را برطرف نمايد و به اين مشكل بين المللي پايان بخشد, با عنايت به بررسي هاي كارشناسي صورت پذيرفته بر روي طرح بهبود دهنده عملكرد دستگاه EPIRB خاطر نشان ميگردد، در حوزه اطلاع رساني و ارتباطات دريايي بويژه در شرايط اضطراري در دريا ، دستگاه طراحي شده گامي ابتكاري و نوآوري جديدي محسوب ميگردد كه قابليت اجرايي و صنعتي نيز داشته و ميتواند سبب تحول در ارتباطات دريايي بويژه در شرايط اضطراري گردد

تا مدتهاي مديدي اين تصور در ذهن بشر وجود داشت كه درياها و اقيانوسها آنقدر گسترده است كه مي‌توان از ميزان آلودگي آن چشم پوشي نمود، اما امروزه كه اثرات مستقيم و غيرمستقيم آلودگي آب درياها بر زندگي انسانها ثابت شده مسأله مبارزه با رفع اين آلودگي ها به شكل جدي تر مطرح مي‌باشد. منابع آلوده كننده آب درياها نظير پساب‌هاي صنعتي، زباله هاي شهري، تخليه آب توازن و شستشوي كشتي ها به داخل دريا، نشت مواد نفتي ناشي از حوادث مربوط به نفت كشها و سكوهاي نفتي، زباله‌هاي اتمي، عوامل طبيعي نظير طوفانها، گرد و غبار، آتشفشانها و مواد ناشي از ارگانيزمهاي دريايي آثار مخربي بر اكوسيستم دريايي به جاي مي‌گذرند گسترش تدريجي اين آلودگي به سواحل و جزاير سبب بروز بيماريهاي مهلك و عوارض ژنتيكي بر روي انسان مي‌گردد.كشف نفت در خليج فارس ما بين سالهاي 1940-1930باعث رشد اقتصادي ،اهميت جغرافيايي و افزايش كشتيراني در منطقه گرديد.سالانه ما بين 3000-2000نفتكش در تنگه هرمز تردد مي كنند كه اين ميزان 40%كل نفت جابجا شده درآبهاي جهان مي باشد.سالانه حدود 160ميليون تن نفت وارد دريا مي شود.وخليج فارس به تنهايي 20-15درصد اين ريزش ها را دريافت مي كند.آلودگيهاي نفتي تاثير مهمي روي گياهان و حيوانات دريايي،جزاير مرجاني ،ماهيگيري ،سواحل ،سلامت انسان و صنعت توريسم دارد, دستگاه جاذب اتوماتيك كنترل از راه دور با استفاده ازالياف پلي پروپيلن STBC)) قابليت جذب مواد نفتي خام سبك و سنگين را دارا ميباشد, STBC)) به عنوان جاذب نفتي در حذف آلودگيهاي نفتي عمل مي كند كه ميتوان به وسيله حلال اتولين مواد نفتي جذب شده را از دست دهد. آلودگيهاي نفتي، اغلب تاثيرات منفي بسيار جدي بر روي منابع حساس طبيعي مي گذارند.بسياري از كشورهاي در حال توسعه ،به حفظ يك محيط زيست دريايي تازه براي كمك به صنعت توريسم و ماهيگيري و در نتيجه كمك به وضعيت اقتصادي كشور،نياز دارد. وسعت صدمات ناشي از آلودگيهاي نفتي بستگي به شاخص هايي مانند شرايط بروز حادثه و شرايط زيست محيطي دارد .سالانه بيش از 500 لكه نفتي معادل 2.5ميليون تن نفت وارد آبهاي آزاد مي شود .روش هاي متفاوتي برا ي حذف آلودگيهاي نفتي دريا وجود دارد كه استفاده از مواد جاذب يكي از روشهاست .جاذب ها از نظر جنس به سه دسته جاذبهاي طبيعي ،جاذبهاي طبيعي فرآوري شده و جاذب هاي سنتزي تقسيم مي شوند.علاوه بر تقسيم بندي فوق جاذب ها را به سه دسته جاذب هاي آلي ،جاذب هاي معدني و جاذبهاي سنتزي نيز مي توان تقسيم كرد. جذب عبارت است از نفوذ مولكولها و اتمهاي يك فاز به درون فاز ديگر به طوري كه با فاز دوم تشكيل يك محلول يكنواخت را بدهد. جذب معمولاً به دو صورت انجام مي‌گيرد، در صورتي كه پيوندهاي به وجود آمده بين جاذب و جذب شونده خيلي قوي باشد و انرژي جذب نيز بالا باشد، اين فرايند همواره برگشت ناپذير بوده و گفته مي‌شود جذب شيميايي صورت گرفته است. از طرفي اگر پيوندهاي به وجود آمده فوق العاده ضعيف باشند و از نوع نيروهاي واندروالس كه بالطبع انرژي جذب پايين دارند، مي‌گويند جذب فيزيكي انجام گرفته است. مولكولهايي كه بدين ترتيب جذب مي‌گردند با كوچكترين غلظت ماده جذب شونده در محلول جابجا شده و دفع مي‌گردند. بدين ترتيب مي‌گويند فرايند جذب فيزيكي برگشت پذير است. افزودن مواد جاذب به نفت شناور بر روي آب باعث تغيير فاز نفت از مايع به نيمه جامد مي‌شود. وقتي كه اين تغيير حاصل شد، حذف نفت با استفاده از جداسازي جاذب از سطح آب مشكل نخواهد بود. يك جاذب نفت يك ماده يا مخلوطي از مواد مي‌باشد كه غير قابل حل بوده و به منظور بازيافت نفت از طريق مكانيسم هاي جذب (Absorption) و يا جذب سطحي (Adsorption) يا هر دوي آنها به كار برده مي‌شود. فرآيند جذب فرآيندي است كه طي آن ماده نفتي در سرتاسر ساختار مولكولي ماده جاذب توزيع مي‌شود. ماده جاذبي كه از طريق مكانيسم جذب عمل مي‌نمايد. پس از جذب به اندازه 50% يا بيشتر افزايش حجم خواهد داشت. يك ماده جاذب خوب شبيه اسفنج بوده و داراي منافذي در سطح خود مي‌باشد، كه نفت را به منافذ دروني هدايت مي‌كنند. درصد فضاي منفذ كه تخلخل ناميده مي‌شود يك خاصيت مهم جاذب ها مي‌باشد. زيرا مواد با تخلخل بالا مي‌توانند مقادير زيايد از نفت را در يك بستر با ابعاد معلوم از طريق مكانيسم جذب نمايند. بسترهاي حاوي الياف نيز به دليل اينكه قابليت فشرده شدن دارند امكان بازيافت و احياء جاذب را فراهم مي‌آورند. زماني كه اين بسترها در معرض فشار قرار مي‌گيرند، تخلخل آنها كاهش مي‌يابد. مقدار نفتي كه مي توان از يك بستر جاذب استخراج كرد به تخلخل، زمان تماس و فشار اعمال شده با غلطك، ديافراگم يا پيستون بستگي دارد. فرآيند جذب سطحي فرآيندي است كه طي آن ماده نفتي بر روي سطح ماده جاذب توزيع مي‌شود كه ميزان افزايش حجم جاذب پس از جذب نفت بيش از 50% نخواهد شد. در اين فرآيند، ماده‌اي كه جذب سطحي انجام مي‌دهد جاذب سطحي و ماده اي كه در سطح ماده ديگر جذب سطحي مي‌شود، جذب شونده نام دارد. جذب سطحي فيزيكي عمدتاً به وسيله نيروهاي واندروالس و نيروهاي الكترواستاتيكي بين مولكولهاي جذب شونده و اتم‌هاي تشكيل دهنده سطح جاذب ايجاد مي‌شود. بنابراين جاذبهايي كه از طريق اين مكانيسم عمل جذب را انجام مي‌دهند با خواص سطحي نظير سطح مساحت و قطبيت مشخص مي‌شوند. آلودگي دريايي، ورود انرژي يا مواد توسط انسان، به صورت مستقيم يا غيرمستقيم به محيط زيست دريايي است كه اثرات نامطلوبي را در بر خواهد داشت از آن جمله خطراتي براي سلامتي انسان، بروز موانعي در برابر فعاليت‌هاي دريايي شامل ماهيگيري، كاهش كيفيت در مورد استفاده از آب دريا، آلودگي سواحل تفريحي، صدمه به جمعيت جانوري و گياهي منطقه آلوده و كاهش سازگاري است. پس تأكيد بيشتر، بر عوامل انساني به نسبت طبيعي و همين طور بر اثرات تخريبي اين مواد زائد است. بسياري از زائدات ورودي به دريا (به عنوان مثال سموم و پلاستيك‌ها) ساخته دست انسان بوده و بالطبع در طبيعت وجود ندارند، اما اكثر عواملي كه تا به حال مورد بحث قرار گرفته‌اند، به طور طبيعي در دريا حضور دارند. از جمله مواد آلي كه مورد تخريب و تجزيه باكتريايي قرار مي‌گيرند؛ فلزات موجود در هرز آب ناشي از زائدات فلزدار نفت حاصل از نشت طبيعي، ذرات حاصل از فرسايش ساحلي، آب گرم حاصل از چشمه‌هاي آب گرم و نيروگاه‌ها و راديواكتيويته مي‌باشند.بررسي ها نشان دهنده اين واقعيت است كه آلودگي هاي نفتي به سه نوع شيميايي، فيزيكي و بيولوژيكي در محيط زيست نمايان مي‌گردند.عوامل شيميايي، آلودگي نفتي در محيط زيست شامل پخش آمونياك، فنل، سيانور، فسفر، فلزهاي سنگين، هيدروكربن هاي سبك و سنگين، دي اكسيد كربن، دي اكسيد گوگرد و دي اكسيد نيتروژن حاصل از احتراق نفت، كلريدهاي سديم، منيزيم، سولفات، سيليس و اكسيدهاي آهن موجود در نفت كه موجب جرم گرفتگي و خوردگي تأسيسات مي‌شوند.عوامل فيزيكي آلودگي نفتي در محيط زيست شامل پخش چربي، روغن، مواد معلق تغيير درجه حرارت، رنگ و بو، نشت نفت به هنگام استخراج، حمل و نقل، گل حفاري و آب شور فرايند حفاري، خرده سنگ هاي حاصل از استخراج مي‌باشند. عوامل بيولوژيكي آلودگي نفتي در محيط زيست شامل افزايش ميزان COD , BOD مي‌باشد. مواد نفتي با پخش شدن در محيط زيست لايه‌اي غير قابل نفوذ ايجاد مي‌كنند كه در محيط آبي از رسيدن اكسيژن به موجودات آبزي و در محيط خشكي از فعاليتهاي حياتي موجود مي‌كاهند.برخي از هيدروكربن هاي نفتي براي انسان سمي مي‌باشند اما افراد بشر آستانه چشايي بسيار پاييني براي هيدروكربنهاي نفتي داشته و اين مزه شديداً دافع است، پس خطر اندكي از جهت دريافت ندانسته مقادير قابل توجه اين مواد سمي، از طريق غذا و آب آشاميدني آلوده، براي انسان وجود دارد. نفت، حاوي هيدروكربنهاي آروماتيك چند حلقه‌اي (PAH) است كه برخي از آنها خاصيت سرطانزايي دارند. غذاهاي دريايي حاوي غلظت ناچيزي از PAH (اندازه گيري بر اساس بنزو ] [ پيرين، يك عامل سرطانزا) در مقايسه با آنچه به طور طبيعي در ساير مواد غذايي كه در مقادير بيشتري خورده مي‌شود موجود است. (جدول 1) توريست‌ها، سواحل شناي عاري از نفت را ترجيح مي‌دهند و اكثر تفرجگاه هاي ساحلي، تلاش بسيار زيادي در جهت زدودن قير و بقاياي نفتي از سواحلشان، به كار مي‌بندند. آلودگي جدي ناشي از تصادفي شديد در محدوده يك تفرجگاه، مسئله‌اي كاملاً‌ متفاوت است. شايد كه اين مورد، خارج از محدوده مسئوليت منطقه اي بوده و به عنوان يك وضعيت اضطراري ملي،‌نياز به پاسخي كشوري داشته باشد. غرق تانكرها، از جمله توري كانيون، آموكوكاديز، آرو، بتلگوس از اين دسته هستند. جدول 1- غلظت بنزو ] [ پيرين (بر حسب Mg‌ بر كيلوگرم) در غذاهاي دريايي آبهاي آلوده آبهاي غير آلوده غذاهاي دريايي 16- 2/8 1/1-38% صدف clam 0/90 5/0 ميگوها 0/30 0/5 خرچنگ 13-4/0 1/0 ماهي هرينگ 05/0 - كفشك ماهي در ابتدا به تحقيقدر خصوص الياف پلي پروپيلن به عنوان جاذب آلودگي نفتي مورد آزمايش قرار گرفت.اساس روش جذب در اين تحقيق بر پايه ASTM F726-99است .از روش جذب ديناميك به منظور تعيين ظرفيت جذب نفت جاذب ها استفاده مي شود . الياف پلي پروپيلن از ظرفيت جذب بالاتري نسبت به زمان برخوردار است . الياف پلي پروپيلن به علت عدم تخريب پذيري و از دست ندادن خاصيت الاستيك توانايي استفاده مجدد را فراهم مي كند.بر همين اساس جاذبهاي ساخته شده برپايه الياف پلي پروپيلن مي توانند در زمره جاذبهاي ارزان و قابل دسترس براي جذب آلودگيهاي نفتي به شمار روند . ربات جاذب نانويي آلودگي نفتي در دريا ( شكل شماره 1) شبيه نوار نقاله مسطحي ساخته كه ‌بتواند مؤثرتر از هر جاذب كه تاكنون استفاده شده است، نفت خام ريخته شده در سطح آب درياها را جمع‌آوري كنند. نكته كليدي در اين فناوري، استفاده از يك روكش شبكه‌اي دفع‌كننده آب حاوي جاذب پروپيلني است كه روي يك نوار نقاله ايجاد شده است . نكته مهم ديگر اين است كه اين جاذب مي‌تواند به‌ طور خودگران كار كند؛ اما اين وسيله پاك كننده چگونه كار مي‌كند, هر جاذب پاك كننده پلي پروپيلن 2 تا 5 متري در داخل دستگاهي براي جمع‌آوري نفت خام از روي سطح آب از نوار نقاله خود استفاده مي‌كند و در همان حال با استفاده از يك پروانه خود را به سمت جلو مي‌راند, (شكل شماره 2) اين دستگاه با كمك يك هدايت گر كنترل از راه دور و GPS مي‌توانند مسير خود روي سطح آب دريا را پيدا كنند و همانند كپه‌اي از هزارپاهاي گرسنه روي يك ورقه، به نفت خام حمله و آن را جذب كنند. نوار نقاله اين جاذب داراي يك روكش شبكه‌اي دفع‌كننده آبِ حاوي پروپيلن است. اگر دست خود را روي اين جاذب پروپيلني بكشيد، احساس مي‌كنيد كه نرم است. يك اسفنج را تصور كنيد كه داراي خلل و فرج بسيار ريزي است. اين جاذب پروپيلني ماده مختص جذب نفت خام نيست، بنابراين به ‌طور بالقوه مي‌تواند به خوبي براي تميزكردن انواع ديگري از مواد شيميايي از سطح آب استفاده شود. ميتوان تخمين زد كه اين روكش شبكه‌اي( جاذب ) حاوي جاذب پروپيلني است كه قابل استفاده مجدد نيز است، مي‌تواند تا 10 برابر وزن خود نفت خام را جذب كند. اين روكش شبكه‌اي( جاذب ) را با گرم‌كردن به منظور از بين بردن نگهداري نفت خام و عبور دادن از يك حلال نفتي كه در سطح پايين دستگاه قرار دارد (شكل شماره 3) ، ميتوان تميز كرد و دوباره مورد استفاده قرار داد. هريك از اين وسيله ها به ‌وسيله يك پانل خورشيدي دو متر مربعي توان مي‌گيرد و طوري طراحي شده است كه با يك توان 100 واتي رانده مي‌شود. دليل اين‌كه اين وسيله پاك كندده مسطح طراحي شده نيز اين است كه ، براي جلوگيري از واژگون شدن بايد به سطح آب بچسبد و همراه با امواج حركت كند. ربات جاذب نانويي پاك كننده متشكل از يك سر پوشيده شده كه توسط يك لايه سلول هاي فتو ولتائيك و نوار نقاله پوشيده توسط جاذب پروپيلني ميباشد. سلول هاي فتو ولتائيك انرژي الكتريكي كافي براي كار و حركت رو به جلو ربات را براي هفته ها ايجاد مي نمايد. درحاليكه شناور در آب به وسيله كنترل از راه دور حركت ميكند نوار نقاله به صورت مداوم چرخيده و آلودگي را جذب ميكند, نوار پوشيده شده توسط شبكه پروپيلني تحت فشار, حرارت و ماده حلال قرار ميگيرد تا مواد نفتي را دفع كند. زمانيكي قسمت پاكيزه نوار از قسمت انتها بيرون مي آيد به سرعت جذب مواد نفتي را شروع نموده در نتيجه مرحله جذب مواد نفتي مداوم و موثر خواهد بود. اين فرآيند ساده تر و موثر تر از تكنولوژي هاي موجود اسكيمر ها ميباشد چراكه اين ربات ها به صورت كنترل از راه دور عمل كرده و نيازي به بازگشت به ساحل براي نگهداري و تعميرات ندارد. چنانچه اين ربات ها به صورت گروهي به كار گرفته شوند ميتوانند سطح وسيعي از آلودگي را تحت پوشش قرار دهند و با برقراري ارتباط با يكديگر و همچنين با ارتباط با مسئولين در خشكي، ميتوانند عمليات جمع آوري خود را هماهنگ نمايند. با توجه به ابعاد 2*5 فوت، اين ربات ها ميتوانند به مناطقي كه دسترسي به انها سخت ميباشد مانند خط ساحلي و مصب رودها دست يابد. در اين وسيله يا ربات پاك كننده از تكنولوژي پارچه هاي متشكل از شبكه پروپيلني با قابليت جذب مواد نفتي تا چند برابر وزن خود ، استفاده شده است كه پس از جذب مواد و مشتقات نفتي ميتوان با حرارت دادن , حلال ها پارچه مواد نفتي را زدود. زماني كه مواد نفتي زدوده شدند، شبكه جاذب پروپيلني ميتوانند به صورت مجدد مورد استفاده قرار گيرند. شبكه جاذب پروپيلني همانند يك پارچه ميباشد. خاصيت بي وزني به تيم در مطرح شدن ايده ساخت وسيله اي كه ميتواند به آرامي روي سطح آب سر بخورد كمك نمود. مانند يك حوله كاغذي، اين وسيله پاك كننده از اين مواد پروپيلني براي جذب پيوسته مواد نفتي استفاده مينمايد. در شكل هاي 1و2و3 اين موارد تشريح شده است . با توجه به اينكه در حال حاضر پتانسيل خود پالايي درياها قادر به حذف آلودگي‌هاي بيش از حد ناشي از ورودي تركيبات نفتي به آنها نمي‌باشند، بنابراين لزوم بهره‌گيري از روش بيولوژيكي و پس از آن استفاده از جاذب ها به ويژه جاذب هاي پروپيلني با عنايت به ويژه گي هاي چشمگير آنها نيز علاوه بر روشهاي شيميايي و مكانيكي محرز مي‌گردد. در اين روش با استفاده از ساخت پارچه اي با ويژگي هاي منحصر به فرد و نصب آن بر روي يك سيستم با قابليت هاي رباتيك و كنترل از راه دور ميتواند تا حد زيادي ما را به آرزوي از بين بردن تمامي آلودگي هاي نفتي پس از انتشار نزديك نمايد . مواد نفتي نزديك سطح آب و مواد نفتي كه كاملاً در آب پراكنده شده‌اند به راحتي متوانند توسط اين سيستم جاذب ، جذب شوند .در بخش مقابله با آلودگي هاي ناشي از نفت ميتوان به بهترين شكل و به صورت كاملا رباتيك و كنترل از راه دور و منطبق با شرايط قابل تحمل در محيط زيست به از بين بردن آلودگي هاي نفتي اقدام نمود .

‏خلاصه: ‏((سيستم خودكار ارسال و دريافت پيام هاي اضطرار در دريا ))نواوري جديد بوده كه داراي قابليت اجرايي ميباشد و در زمان بروز اضطراري بر روي شناوري در دريا اين سيستم به صورن خودكار نوع اضطرار را از طريق سنسور هاي تعبيه شده تشخيص داده و با انجام عمليات هاي پايش بر روي اطلاعات دريافتي و ادغام ان با ساير اطلاعات موجود اين اضطرار را به صورت اتوماتيك از طريق دستگاه هاي تعريف شده در ان، ارسال مينمايد . علاوه بر اين ، قابليت نمايش اضطرار ارسال شده و دريافت اضطرار ارسالي از سوي شناورهاي ديگر را نيز درمواردي دارد ‏ميتوان ادعا نمود كه تا كنون نمونه خارجي و داخلي اين دستگاه ( سيستم )موجود نميباشد ، اين اولين سيستمي ميباشد كه به صورت اتوماتيك ميتواند حالت هاي اصلي اضطرار در دريا را به صورت اتوماتيك تثسخيص داده و سپس با (نجام فرآيند هاي ياد شده ارسال نمايد ، اين عمليات نيز به راحتي بر روي صفحه نمايش قابل مشاهده مي باشد . ‏همچنين پس از ارسال پيام اضطرار اين امكان براي مراكز دريافت پيام اضطرار وجود دارد كه با تشخيص سريع شناور، براحتي با ان تماس حاصل نمايند. چكيده به طور كلي و بصورت خلاصه مي توان گفت سيستم جديد دريافت و ارسال پيام هاي اضطرار در دريا به صورت اتوماتيك، پس از مشاهده اشكالات فراوان از جمله ارسال پيام هاي اضطرار نادرست و عدم پاسخگويي مناسب و به موقع و نيز صرف هزينه هاي بي مورد، به ذهن تيم تحقيقاتي فعلي رسيد. اين سيستم بر پايه آخرين تكنولوژي نوين در عرصه الكترونيك و ارسال و دريافت داده ها قرار گرفته است. سيستم دريافت و ارسال خودكار پيام هاي اضطرار در دريا، به صورت خودكار ايجاد اضطرار هاي تعريف شده را تشخيص مي دهد و پس از تشخيص با استفاده از سنسورهاي تشخيص دهنده، اطلاعات موجود را به دستگاه AIS ارسال مي نمايد در اين فرايند دستگاه AIS ضمن تبديل اطلاعات به اطلاعات قابل ارسال ساير اطلاعات مورد نياز (تعريف شده براي سيستم) را نيز به آن اضافه نموده و كليه اطلاعات را به صورت يك بسته قابل ارسال از طرق دستگاه SAR BEACON به آن ارسال مي نمايد، پس از آن دستگاه SAR BEACON نيز اطلاعات را به ماهواره هاي مربوطه در بالاترين مدار زمين انتقال داده و پس از آن اين ماهواره ها به كليه اطلاعات اضطراري دريافت شده را به ايستگاههاي زميني دريافت اطلاعات منتقل مي نمايند. لازم به ذكر است در حين انجام اين فرايند با توجه به تعريفي كه براي سيستم انجام شده است ممكن است اطلاعات از دستگاه AIS به دستگاه اينمارست سي منتقل شده و از آنجا نيز به صورت خودكار به ماهواره هاي اينمارست ارسال شود و باز اطلاعات از طريق دستگاه AIS به دستگاه VHF/MF/HF DSC بر حسب نوع آن در كشتي منتقل شده و از اين طريق و به طور خودكار به كشتي ها و ايستگاههاي دريافت كننده DSC ارسال شود. اما پس از ارسال پيام اضطرار (بسته اطلاعاتي) از هر يك از طرق ذكر شده در بالا، نحوه ارسال اطلاعات و نوع آن و دستگاه ارسال كننده نيز از طريق پيام براي دستگاه ECDIS ارسال مي گردد، علاوه بر اين دستگاه ECIDS نيز با توجه به اتصال به دستگاههاي رادار، نشان دهنده ميزان سرعت و جهت باد، عمق ياب، موقعيت ياب و قطب نماي جايرو، كليه اطلاعات ياد شده بر روي صفحه نمايش و بر روي نقشه الكترونيكي دريايي به نمايش در مي آورد به گونه اي كه شناور اعلام اضطرار (خودكشتي) بر روي نقشه نشان داده مي شود و به صورت تغيير رنگ نمايش روشن و خاموش مي شود و اطلاعاتي ارسال شده از سوي شناور به همراه نوع وسيله ارسال كننده در كنار آن به نمايش در مي آيد. همچنين شناورهاي عبوري كه به اين دستگاه مجهز نمي باشند نيز با توجه به متصل بودن دستگاه EC DIS به DF و در صورت ارسال اضطرار از طريق امواج راديويي و يا دستگاه SARBRACON (موج MHz406) به راحتي پيام اضطرار را دريافت نموده و آن را بر روي نمايش گر ECDIS به نمايش مي گذارد. اين موضوع مي توان كمك قابل توجهي براي شناور در حال اضطرار ايجاد نمايد چرا كه علاوه بر ايستگاههاي خشكي دريافت كننده هر يك از پيام هاي اضطراري ارسال شده و اقدام آنها جهت كمك رساني و نجات كشتي مضطر، كشتي هاي عبوري نيز مي توانند به راحتي و با اين سيستم جديد پيام اضطرار در دريافت و به كمك شناور مضطر بشتابند.

با عنايت به تمامي موارد ذكر شده در بالا ما دستگاهي را طراحي نموده ايم كه مشكل EPIRB-ELT FALSE ALERT را برطرف نمايد . بنابراين ميتوانيم از همه هزينه هاي اتلاف شده جلوگيري نماييم و از همه مهمتر عدم اعتماد به دستگا ه ها را از بين ببريم. در صورت حمايت سندي را در خصوص دستگا ه هاي ياد شده تهيه نموده و به اجلاس NCSR 1 كه در سازمان بين المللي دريانوردي در انگلستان با حضور 100 كشور دنيا برگزار ميگردد ارائه نماييم در صورتي كه مورد تصويب قرار بگيرد تمامي شناور ها و هواپيما هاي دنيا كه تحت كنوانسيون ميباشند مجبور به نصب دستگاه فوق ميباشند. پس از وقوع حوادث ناگوار دريايي و هوايي از جمله غرق شدن شناور ها و سقوط هواپيما ها و تلفات انساني كه بعد از آن به وقوع پيوست سازمان هاي بين المللي را در راستاي وظايف و مسئوليت هاي خود مجبور به ارائه سيستم جديدي تحت عنوان سيستم ارسال كننده موقعيت اضطراري دريايي و هوايي نمود كه درسال 1979 به معرض نمايش قرا داده شد و از سال 1999 براي كشتي ها ي تحت كنوانسيون و تجاري بالاي 300 تن لازم اجرا گرديد ، اين دستگاه به طور مثال EPIRB هنگام غرق شدن شناور ها در دريا به صورت اتوماتيك فعال ميشود و موقعيت كشتي غرق شده را به ماهواره هاي جستجو ونجات اطلاع مي دهد اما در فاز هوايي پس از سق.ط هواپيما دستگاه ELT بر اثر ضربه وارده فعال شده و موقعيت هواپيماي سقوط كرده را گزارش ميدهد . بر طبق گزارش سازمان ماهواره اي COSPAS –SARSAT از سپتامبر 1999 تا 2013 از هر 10 پيام اضطراري ارسال شده توسط اين دستگاه ها به طور تقريبي 9 پيام نادرست و خطا در مقابل يك پيام درست و تاييد شده ميباشد ، كه اين موضوع علاوه بر اتلاف انرژي و به خطر افتادن جان نفرات اعزامي جستجو و نجات جهت بررسي صحت و سقم پيام دريافتي سبب تحميل هزينه اي در حدود ساليانه 4 ميليون دلار ميگردد كه در دنيا به طور تقريبي 705 مركز هماهنگي نجات وجود دارد لازم به ذكر است كه اين هزينه نيز تنها مربوط به هزينه سوخت شناور ، بالگرد يا هواپيماي جستجو ونجات ، تلفن ميباشد اما نكته مهم اينجاست كه در سال 2013 نزديك به 800 هزار بيكن ماهواره اي در فركانس كاري 406 مگاهرتز فعال شده است و از اين تعداد بنا به مطالب ارائه شده حدود 90 درصد خطا ميباشد و تا سال 2017 اين تعداد بيكن به يك ميليون خواهد رسيد همين امر سبب گرديد تا با لحاظ نمودن روند 90 درصدي پيام اضطراري خطا ي دريافتي و هزينه اي كه صرف تشخيص واقعي يا غير واقعي بودن پيام اضطراري ميگردد دستگاه كاهنده پيام خطا ارسال شده از دستگاه هاي اعلام كننده موقعيت حادثه بر روي فركانس 406 مگا هرتز در صنعت دريايي و هوايي را طراحي نماييم ، اين دستگاه بلافاصله پس از ارسال پيام اضطراري توسط دستگاه EPIRB در دريا از روي كشتي ويا دستگاه ELT در هوا بر روي هواپيما بر روي فركانس 406 مگا هرتز آن را شناسايي كرده و به نفراتي كه در پل فرماندهي كشتي يا هواپيما هستند اعلام ميكند كه دستگاه شما فعال شده است آيا تاييد ميكنيد كه نادرست است و اگر تاييد شود كه نادرست است بلافاصله دستگاه مذكور موقعيت كشتي يا هواپيما را بر روي نقشه نشان داده و پس از آن نزديكترين مركز هماهنگي نجات يا مركز ماهواره اي جستجو ونجات را با توجه به موقعيت كشتي يا هواپيما انتخاب ميكند و با برقراري تماس از تريق ماهواره هاي ثريا و يا ايريديوم با آنها به دو روش پيام كوتاه و يا تماس تلفني در كسري از دقيقه به انها اطلاع ميدهد كه پيامي در دقايق ديگر از طريق دستگاه EPIRB ويا ELT دريافت خواهيد كرد خطا و نادرست است و نياز به صرف هزينه براي نجات نفرات و اعزام شناور يا بالگرد نميباشد و با اين كار سبب جلوگيري از صرف هزينه هاي ياد شده و افزايش اعتماد به سيستم جهاني نجات خواهد گرديد.