درمان ضربه نخاع از مشكلات حل نشده پزشكي است. نخاع پس از ضربه اغلب تحت فشار ميماند. اينكه رفع فشار از نخاع مصدوم چه زماني انجام شود تا نفع بيشتري به بيمار برسد، همچنان مورد بحث است. مدلهاي مختلف حيواني براي تعيين زمان مناسب رفع فشار ايجاد شده، اما ساخت يك مدل حيواني، بخاطر پارامترهاي متعدد مشكلست. مثالا رايجترين مدلهاي موجود (NYU, Infinite Horizone Impact) تنها قادر به ايجاد آسيب اوليه هستند؛ درحاليكه در شرايط واقعي، نخاع بعد از آسيب، غالبا تحت فشار باقي ميماند. همچنين در مدل كليپس آنوريسم تمام مقطع نخاع مورد آسيب قرار ميگيرد، درحاليكه شبيه سازي ضربه نخاع با اين روش در سطوح گردني، با قطع راههاي نزولي بولبواسپاينال كه نورونهاي عصب فرنيك را عصبدهي مي كنند، باعث فلج ديافراگم و مرگ ميشود. لذا آسيب يكطرفه به نخاع گردني، با كاهش احتمال مرگ اين اجازه را ميدهد تا عملكرد اندام سمت مقابل ضايعه بمثابه يك گروه كنترل حفظ شود. از سوي ديگر با كاهش قابل توجه اختلال عملكرد مثانه، نياز به مراقبتهاي ويژه بعد از آسيب كم ميشود. اين اختراع، ابزاريست براي ارزيابي اثر فشردگي يكطرفه نخاع گردني بر عملكرد حركتي حيوان بااستفاده از يك مدل جديد، تكرار پذير و قابل انجام در كشورهاي درحال توسعه.