در سالهاي اخير علاقه روزافزون به روشهاي كنترل بيولوژيك آفات نباتي منجر به افزايش تعداد شركتهاي توليد كننده دشمنان طبيعي از جمله شكارگرها و پارايتوئيدها شده است. اكنون در جهان 85 شركت مختلف 125 گونه مختلف از دشمنان طبيعي را براي صنايع گلخانه اي توليد مي كنند. بنظر مي رسد كه با گسترش صنعت گلخانه اي در جهان بازار فروش عوامل كنترل بيولوژيك افزايش چشمگيري پيدا كرده است و فرصت منحصر به فردي براي گسترش روشهاي كنترل بيولوژيك ايجاد نموده است. اما نياز به تكنيك هاي پرورش مقرون به صرفه ايجاب مي كند كه شركت هاي توليد كننده دشمنان طبيعي به دنبال استراتژي هاي جديدي براي جايگزين كردن شيوه هاي پرهزينه تكثير مي باشند. يكي از اين روشها استفاده از غذاي مصنوعي جهت پرورش دشمنان طبيعي مي باشد. تكنيك هاي كنوني تكثيرانبوه گونه هاي بالتوري كه بر اساس تخم ميزبان هاي واسط استوار است بسيار پرزحمت بوده و از نظر اقتصادي مقرون به صرفه نيست و به همين دليل كاربرد بالتوري ها از طريق تكثير وانبوه سازي در سطح جهاني عموميت كامل پيدا نكرده است. هزينه تكثير لاروهاي بالتوري با استفاده از تخم هاي سيتوتروگاه 30- 20 برابر غذا هاي مصنوعي است. غذاي مصنوعي به كمك تكنيكي تهيه مي شود به نام محبوس سازي كه به شدت در حال رشد بوده و كاربردهاي فراواني در صنايع داروسازي و كشاورزي دارد. تكنيك محبوس سازي توانست مشكل در دسترس قرار دادن غذا به شكارگاه ها و يا پارازيتويئدها را حل كند. محبوس سازي تكنيكي است كه در آن يك ماده فعال به شكلي تثبيت مي شود كه بتوان از آن زمان تا زمان مورد نياز به خوبي استفاده كرد و از شرايط نامطلوب محيطي حفظ نمود. در اختراع مورد ادعا ماده غذايي در شبكه ماتريس آلژينات محبوس شده و با پوششي از كتون پوشيده مي شود. در مرحله اول يك محلول غذايي شامل مخلوطي از مخمر زرده تخم مرغ عسل شكر هيدوليزات كازبين و هيدروليزات مخمر تهيه شده و به نسبت 1:1 با آلژينات سه درصد مخلوط مي گردد. سپس آن را قطره قطره به محلول دو درصد كلريد كلسيم ريخته تا دانه هاي آلژينات حاوي ماده غذايي تشكيل شود. در مرحله بعد دانه هاي آلژينات در درون محلول كيتوزان سه درصد غوطه ور مي شوند تا سطح دانه ها به كيتوزان آغشته گردد. سپس دانه ها را بر روي ورقه هاي پارافيلم منتقل كرده و در معرض هوا قرار داده مي شوند تا سطح آن ها خشك شود. در مرحله بعد اين دانه ها را درون محلول سيترات سه درصد به مدت 5 دقيقه غوطه ور نموده تا كپسول تشكيل شود. اين كپسول ها در معرض هوا قرار داده مي شوند تا سطح آن ها خشك شود. اندازه كپسول ها 5- 3 ميلي ليتر بوده و داراي پوسته ي جامد مي باشند و قسمت دروني مايع و نرم دارند. لاروهاي بالتوري از ميزان بالاي تغذيه اي برخوردارند به خوبي از محتويات مايع درون كپسول ها تغذيه كرده و به مرحله شيفتگي مي رسند. از ويژگي هاي اين اختراع سهولت توليد انبوه آساني و مقرون به صرفه بودن آن مي باشد.