عمليات ذخيره سازي گاز طبيعي در مخازن زير زميني، كه براي اولين بار در سال 1915 ميلادي در ولند كانتي كانادا انجام گرفت. امروزه به عنوان يك بحث بزرگ و اساسي در سيستم توزيع گاز طبيعي درآمده است. از جمله سيستم هاي ذخيره سازي زيرزميني گاز طبيعي استفاده از مخازن متخلخل تحت فشار همچون ميادين تخليه شده نفت و گاز و سفره هاي آب زيرزميني (آكيوفر) مي باشد. از آنجايي كه بحث تخمين فشار در طراحي اينگونه مخازن مهم و حياتي بوده ، مدلي نو طراحي گرديد تا با در نظر گرفتن پارامترهايي چون تخلخل و نفوذپذيري مخزن، فشار حباب گاز را در نقاط مختلف و در زمان هاي متوالي محاسبه نمايد و از طرفي با توجه به توانايي هاي آن مي توان به بهينه سازي عمليات تزريق پرداخت به طوري كه ميزان فشار و مدت زمان بهينه تزريق گاز به مخزن و همچنين قابليت ذخيره سازي مخزن را نيز به دست خواهد داد. از جمله كاربردهاي مدل مي توان به انجام محاسبات مورد نياز در سفره آب زيرزميني منطقه يورتشاه ورامين اشاره كرد كه بعنوان اولين آكيوفر در ايران جهت ذخيره سازي گاز طبيعي مورد استفاده قرار گرفته است.